پرش به محتوا

جعفریه (پیروان فقهی جعفر بن محمد): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۷: خط ۲۷:
<ref>مجلسی‌ محمد باقر، بحارالانوار، ج‌۴۷، ص‌ ۹.</ref> .<ref>کاشف‌ الغطاء علی، کتاب‌ أدوار علم‌ الفقه‌ و أطواره‌، بیروت، سال 1399 قمری و 1979 میلادی، ج۱، ص‌۱۰۰ـ۱۰۴</ref>.
<ref>مجلسی‌ محمد باقر، بحارالانوار، ج‌۴۷، ص‌ ۹.</ref> .<ref>کاشف‌ الغطاء علی، کتاب‌ أدوار علم‌ الفقه‌ و أطواره‌، بیروت، سال 1399 قمری و 1979 میلادی، ج۱، ص‌۱۰۰ـ۱۰۴</ref>.


== موارد اختلافی فقه جعفری با مبانی فقهی اهل سنت ==
== موارد اختلافی فقه جعفری با مبانی فقهی اهل‌سنت ==
مهم‌ترین اختلاف شیعه با [[اهل سنت]] درباره جانشینی رسول‌خداوند است که شیعه آن را به «نص‌ّجلیّ» و اهل‌تسنن به‌«اختیار»‌امت می‏‌دانند.
مهم‌ترین اختلاف [[مذهب شیعه|شیعه]] با [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] درباره جانشینی رسول‌خداوند است که شیعه آن را به «[[نص‌ّجلیّ]]» و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌تسنن]] به‌«[[اختیار]]»‌امت می‏‌دانند.
اما به جز این مسأله اساسی، اختلافات شیعه و سنی در اجتهاد و ادله و اصول و فروع عبادات و معاملات و [[نکاح]] است.
 
مبانی تشریع در مذهب‌شیعه «کتاب‌اللّه»، «[[سنت]]»، «[[اجماع]]» و «[[عقل]]» است. در سنت‌رسول‌خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)، شیعه احادیثی را می‏‌پذیرد که از صافی عترت یعنی اهل‌بیت رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) گذشته باشد و آن [[احادیث]] در نزد ایشان معروف به‌«اخبار» است.
اما به جز این مسأله اساسی، اختلافات شیعه و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] در [[اجتهاد]] و ادله و اصول و فروع [[عبادت|عبادات]] و معاملات و [[نکاح]] است.
«اجماع» نزد شیعه، اتفاق علمای‌شیعه امامیه است بر قول امام‌معصوم. «[[قیاس]]» نزد اخباریون‌شیعه حرام است، ولی نزد «اصولیون» مورد قبول است. در فروع‌فقه، مذهب «شیعه‌امامیه» با [[شافعیه|مذهب‌شافعی]] اختلاف چندانی ندارد. از مسائل مورد اختلاف‌ایشان با سنت و جماعت، جایز دانستن «[[متعه]]» و یا زناشویی موقت و بعضی از مسائل [[ارث]] و غیره است. شیعه‌امامیه‌جعفریه درباره «[[عدل]]» معتقد است که عدل از «[[صفات‌ثبوتیه]]» خداوند است و تصوّر عدول از آن و گرائیدن خدا به ستم، جایز نیست. خداوند به بندگان خود تکلیف ما لا‌یطاق نمی‌‏فرماید و بیش از آنچه سزاوارند، آنان را عذاب نمی‌کند و چون «عادل» است هیچ‏‌گاه فعل حسن و نیکو را ترک نکرده و کار زشت و قبیح از او سر نمی‌‏زند. با اینکه قادر به اعمال نیک و زشت هست، اما جز به‌فعل نیک نمی‏‌گراید. چون خداوند «حکیم» است، پس باید فعل او از روی حکمت و بر حسب نظام اکمل باشد.
مبانی تشریع در مذهب‌شیعه «کتاب‌اللّه»، «[[سنت]]»، «[[اجماع]]» و «[[عقل]]» است. در [[سنت پیامبر|سنت‌]] [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول‌خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)]]، شیعه احادیثی را می‏‌پذیرد که از صافی عترت یعنی [[اهل بیت|اهل‌بیت]] رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) گذشته باشد و آن [[احادیث]] در نزد ایشان معروف به‌«اخبار» است.
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 140 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>محمصانی صبحی رجب، فلسفه التشریع فی الاسلام، ص 53- 56.</ref><ref>عقاید الشیعة، ص 15- 17.</ref> <ref>کاشف‌الغطاء محمد حسین، اصل الشیعة و اصولها.</ref>
 
«[[اجماع]]» نزد شیعه، اتفاق علمای‌شیعه امامیه است بر قول امام‌معصوم. «[[قیاس]]» نزد اخباریون‌شیعه [[حرام]] است، ولی نزد «اصولیون» مورد قبول است. در فروع‌فقه، مذهب «شیعه‌امامیه» با [[شافعیه|مذهب‌شافعی]] اختلاف چندانی ندارد. از مسائل مورد اختلاف‌ایشان با سنت و جماعت، جایز دانستن «[[متعه]]» و یا زناشویی موقت و بعضی از مسائل [[ارث]] و غیره است. شیعه‌امامیه‌جعفریه درباره «[[عدل]]» معتقد است که عدل از «[[صفات‌ثبوتیه]]» خداوند است و تصوّر عدول از آن و گرائیدن خدا به ستم، جایز نیست. خداوند به بندگان خود تکلیف ما لا‌یطاق نمی‌‏فرماید و بیش از آنچه سزاوارند، آنان را عذاب نمی‌کند و چون «عادل» است هیچ‏‌گاه فعل حسن و نیکو را ترک نکرده و کار زشت و قبیح از او سر نمی‌‏زند. با اینکه قادر به اعمال نیک و زشت هست، اما جز به‌فعل نیک نمی‏‌گراید. چون خداوند «حکیم» است، پس باید فعل او از روی [[حکمت]] و بر حسب نظام اکمل باشد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 140 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>.<ref>محمصانی صبحی رجب، فلسفه التشریع فی الاسلام، ص 53- 56.</ref><ref>عقاید الشیعة، ص 15- 17.</ref> <ref>کاشف‌الغطاء محمد حسین، اصل الشیعة و اصولها.</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==
confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱

ویرایش