۸۷٬۱۹۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۹: | خط ۹: | ||
| مبدأ شکل گیری = | | مبدأ شکل گیری = | ||
| موسس = | | موسس = | ||
| عقیده =1. واجب و سنت و نقل هر سه یکی است، زیرا هر سه بر یک لفظ وارد میشود. 2. سخن گفتن در جاییکه شنونده نباشد، عبث و بیهوده و امر کردن در جایی که مأموری نباشد، بینتیجه است. در ازل، غیر از خداوند، هیچ موجودی نبوده است. «کان اللّه و لم یکن معه شیء» بنابر این، هیچ موجودی نبود تا مورد خطاب خدواند قرار گیرد و یا خطابش را بشنود | | عقیده =1. واجب و سنت و نقل هر سه یکی است، زیرا هر سه بر یک لفظ وارد میشود. 2. سخن گفتن در جاییکه شنونده نباشد، عبث و بیهوده و امر کردن در جایی که مأموری نباشد، بینتیجه است. در ازل، غیر از خداوند، هیچ موجودی نبوده است. «کان اللّه و لم یکن معه شیء» بنابر این، هیچ موجودی نبود تا مورد خطاب خدواند قرار گیرد و یا خطابش را بشنود. | ||
}} | }} | ||
'''حشویه''' لقبی طعنآمیز برای طیفی از گرایشهای سیاسی ـ اعتقادی در تاریخ [[اسلام]] است که منسوبان به آن، همواره از سوی مخالفان متهم به جهل و بیاعتنایی به روشهای عقلانی بودهاند. | '''حشویه''' لقبی طعنآمیز برای طیفی از گرایشهای سیاسی ـ اعتقادی در تاریخ [[اسلام]] است که منسوبان به آن، همواره از سوی مخالفان متهم به جهل و بیاعتنایی به روشهای عقلانی بودهاند. | ||
خط ۲۰: | خط ۱۹: | ||
== تاریخچه و علت نامگذاری == | == تاریخچه و علت نامگذاری == | ||
حشویه در اسلام لقب تحقیرآمیزی است که بعضی از علمای [[کلام]] مانند «[[معتزله]]» به «[[اصحاب حدیث | حشویه در اسلام لقب تحقیرآمیزی است که بعضی از علمای [[کلام]] مانند «[[معتزله]]» به «[[اصحاب حدیث]]» دادند، زیرا اصحاب حدیث غالبا قائل به «تجسّم» و «تشبیه» خداوند بودند. دیگر آن که حشویه را از آن جهت به این لقب خواندند که [[حدیث|احادیث]] روایت شده از [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)]] که اصلی برای آن نیست، بدون تحقیق در کلام خود وارد کنند. | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
جمیع جبریه قائل به جبر و تشبیهاند.در رساله «معرفة المذاهب» آمده است که حشویه معتقدند واجب و سنت و نقل هر سه یکی است، زیرا هر سه بر یک لفظ وارد میشود. همچنین معتقدند که سخن گفتن در جاییکه شنونده نباشد، عبث و بیهوده و امر کردن در جایی که مأموری نباشد، بینتیجه است. | جمیع [[جبریه]] قائل به جبر و تشبیهاند. در رساله «معرفة المذاهب» آمده است که حشویه معتقدند واجب و سنت و نقل هر سه یکی است، زیرا هر سه بر یک لفظ وارد میشود. همچنین معتقدند که سخن گفتن در جاییکه شنونده نباشد، عبث و بیهوده و امر کردن در جایی که مأموری نباشد، بینتیجه است. | ||
اکنون چون معلوم است در ازل غیر از خداوند، هیچ موجودی نبوده است. «کان اللّه و لم یکن معه شیء» | اکنون چون معلوم است در ازل غیر از خداوند، هیچ موجودی نبوده است. «کان اللّه و لم یکن معه شیء» بنابراین، هیچ موجودی نبود تا مورد خطاب خدواند قرار گیرد و یا خطابش را بشنود.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 159 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارات | ||
</ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، تصحیح دکتر علی اصغر حکمت، چاپ تهران، ص 15.</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، چاپ تهران، سال 1341 شمسی، ص 68. | </ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، تصحیح دکتر علی اصغر حکمت، چاپ تهران، ص 15.</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، چاپ تهران، سال 1341 شمسی، ص 68. | ||
</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج 7، ص 439.</ref> | </ref> <ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج 7، ص 439.</ref> |