بوثوبانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابن اثیر|ابن‌اثیر]]، ثَوْبَانی را به فتح ثاء، سکون واو و فتح باء ضبط کرده است<ref>ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج1، ص243</ref>. درباره وی اطلاعات چندانی موجود نیست. ابن‌اثیر احتمال می‌دهد ثوبانیه از مرجئه و از پیروان ثوبان‌بن‌شهیل بن‌اسد بن‌عمران بن‌عمرو باشند<ref>ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج1، ص243</ref><ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص 127</ref>.

بوثوبان معتقد بود که [[ایمان]] یعنی اقرار به خداوند و شناخت وی همراه با افعالی که خرد آن را شایسته می‌داند. بنابراین، آنچه را که نزد خرد روا نیست، از ایمان شمرده نمی‌شود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 108 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>. محمد شهرستانی می‌نویسد: پیروان بوثوبان می‌پنداشتند ایمان عبارت است از معرفت و اقرار به خداوند و [[پیامبران]] و به هر آنچه [[عقل]] انجام آن‌ را جایز نمی‌شمارد. اما اعتقاد به آنچه عقل ترک آن را جایز می‌شمارد، از ایمان نیست. از زمره موافقان این نظریه، غیلان‌بن‌مروان دمشقی، صالح قبه و فضل رقاشی می‌باشند<ref>ابن‌اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج1، ص243</ref><ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص127</ref>.