۸۷٬۸۸۶
ویرایش
خاندان علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:علویان1.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|]] | [[پرونده:علویان1.jpg|جایگزین=|بندانگشتی|]] | ||
'''خاندان علی''' یا [[علویان]] که [[شیعیان]] و پیروان [[علی بن | '''خاندان علی''' یا [[علویان]] که [[شیعیان]] و پیروان [[علی بن ابی‌طالب|علی ابن ابی طالب]] محسوب می‌شوند، گروهی از طایفه [[بنی هاشم|بنی‌هاشم]] بودند که پس از رحلت [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم(ص)]] و در پی جریان [[سقیفه بنی ساعده|سقیفه]] که به موجب آن [[خلیفه اول]] به [[خلافت]] رسید شروع به فعالیت کرده و به طرفداری از علی(ع)، حاضر نشدند با ابوبکربن ابی قحافه بیعت کنند و خلافت را حق علی(ع) دانستند. | ||
شروع فعالیّت علویان در عرصه سیاست، پس از شهادت [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین بن علی]] در واقعه [[کربلا]] بوده‌است و از این تاریخ هرجا فرصتی برای قیام می‌دیدند از آن استفاده می‌کردند و چون اوضاع نامناسب می‌شد، موقتاً آرام می‌شدند. این آرامش موقتی بیشتر در دوران [[امویان]] بود که به جز قیام [[زید بن علی]] و فرزندش یحیی در دوران [[هشام بن عبدالملک]] هیچ قیام مهم دیگری از طرف علویان صورت نپذیرفت<ref>حسن ابراهیم حسن، تاریخ سیاسی اسلام، ترجمه ابوالقاسم پاینده، چ دوم، ج ۲، ص ۱۲۶</ref>. | شروع فعالیّت علویان در عرصه سیاست، پس از شهادت [[حسین بن علی (سید الشهدا)|حسین بن علی]] در واقعه [[کربلا]] بوده‌است و از این تاریخ هرجا فرصتی برای قیام می‌دیدند از آن استفاده می‌کردند و چون اوضاع نامناسب می‌شد، موقتاً آرام می‌شدند. این آرامش موقتی بیشتر در دوران [[امویان]] بود که به جز قیام [[زید بن علی]] و فرزندش یحیی در دوران [[هشام بن عبدالملک]] هیچ قیام مهم دیگری از طرف علویان صورت نپذیرفت<ref>حسن ابراهیم حسن، تاریخ سیاسی اسلام، ترجمه ابوالقاسم پاینده، چ دوم، ج ۲، ص ۱۲۶</ref>. | ||
== دشمنی علویان با عباسیان == | == دشمنی علویان با عباسیان == | ||
زمانی که [[عباسیان]] به خلافت رسیدند و استقرار یافتند، دشمنی علویان با آنها شروع شد. چرا که علویان و عباسیان از خاندان بنی‌هاشم بودند که ضد امویان با یکدیگر همکاری داشتند، اما زمانی که عباسیان به قدرت رسیدند، دشمنی علویان با عباسیان آغاز شد، چرا که هر گروه خلافت را حق خویش می‌دانست. | زمانی که [[عباسیان]] به خلافت رسیدند و استقرار یافتند، دشمنی علویان با آنها شروع شد. چرا که علویان و عباسیان از خاندان بنی‌هاشم بودند که ضد امویان با یکدیگر همکاری داشتند، اما زمانی که عباسیان به قدرت رسیدند، دشمنی علویان با عباسیان آغاز شد، چرا که هر گروه خلافت را حق خویش می‌دانست. | ||
نخستین کسی که از علویان علیه عباسیان قیام آغاز کرد، [[نفس زکیه|محمد | نخستین کسی که از علویان علیه عباسیان قیام آغاز کرد، [[نفس زکیه|محمد نفس زکیه]] بود که در [[مدینه]] به پا خواست ولی شکست خورد، و برادرش ابراهیم نیز در [[بصره]] به شهادت رسید. از اینجا عباسیان در تعقیب و کشتار علویان همت گماشتند ولی کوشش آنها چندان سودمند نبود چرا که در زمان [[هارون الرشید|هارون‌الرشید]] ادریس بن عبدالله توانست در [[آفریقا]] تشکیل حکومتی به نام [[ادریسیان]] دهد و [[یحیی بن عبدالله|یحیی ابن عبدالله]] نیز در گرگان و طبرستان به فعالیّت تبلیغی علیه خلیفه پرداخت، که در نتیجه این اقدامات امنیت دولت عباسی را به خطر انداختند و هارون‌الرشید، به ناچار راهی [[ایران]] شد. | ||
== مهاجرت علویان == | == مهاجرت علویان == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
از زمان [[منصور دوانیقی]]، با شدت تمام به سرکوب علویان پرداخته شد و از این زمان کشتن علویان آغاز شد و کمتر عامل و وزیری از بنی‌عباس بود که دستش به خون یکی از علویان آلوده نشده باشد. | از زمان [[منصور دوانیقی]]، با شدت تمام به سرکوب علویان پرداخته شد و از این زمان کشتن علویان آغاز شد و کمتر عامل و وزیری از بنی‌عباس بود که دستش به خون یکی از علویان آلوده نشده باشد. | ||
به جهت مظلومیتی که علویان در طول دوره اموی و عباسی داشتند، نفوذ آنها در میان مردم بیشتر شد. افزون بر آنکه آنها را [[اهل بیت]] | به جهت مظلومیتی که علویان در طول دوره اموی و عباسی داشتند، نفوذ آنها در میان مردم بیشتر شد. افزون بر آنکه آنها را [[اهل بیت|اهل‌بیت]] پیامبر می‌دانستند، لذا مردم که این همه ظلم و ستم را در حق علویان می‌دیدند نسبت به آنان متمایل می‌شدند<ref>جعفریان، رسول، تاریخ تشیع در ایران، قم، نشر انصاریان، چ اول، ۱۳۷۵، ج ۱، ص ۹۰</ref>. | ||
== ورود علویان به ایران == | == ورود علویان به ایران == | ||