confirmed
۵٬۹۰۷
ویرایش
شیبانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| مبدأ شکل گیری =خراسان | | مبدأ شکل گیری =خراسان | ||
| موسس =شیبان بن سلمه | | موسس =شیبان بن سلمه | ||
| عقیده = | | عقیده =1. انسان در برابر افعالش فاعل مختار نیست، بلکه مجبور است. 2. خداوند از نظر صفات به مخلوقاتش شبیه است. 3. امامت زنان جایز است. | ||
}} | }} | ||
'''شیبانیه''' از فرقه‌های منشعب شده از [[خوارج]] و از پیروان شیبان بن سلمه‌اند. نام دیگر | '''شیبانیه''' از فرقه‌های منشعب شده از [[خوارج]] و از پیروان شیبان بن سلمه‌اند. نام دیگر شیبانیه را سیانیه دانسته‌اند. | ||
== موسس == | == موسس == | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
شیبان بن سلمه در زمان ابومسلم خراسانی خروج کرد و به یاری او شتافت، در نتیجه خوارج از او تبری جستند، اما پس از آن که شیبان کشته شد، عده‌ای از خوارج ادعا کردند که او پیش از مرگ توبه کرده است. ثعالبه که شیبان پیش از مرگ از جمله ایشان بود، این ادعا را قبول نکردند. در مقابل کسانی قائل به توبه و پذیرش آن شدند. این گروه شیبانیه نامیده می‌شوند. | شیبان بن سلمه در زمان ابومسلم خراسانی خروج کرد و به یاری او شتافت، در نتیجه خوارج از او تبری جستند، اما پس از آن که شیبان کشته شد، عده‌ای از خوارج ادعا کردند که او پیش از مرگ توبه کرده است. ثعالبه که شیبان پیش از مرگ از جمله ایشان بود، این ادعا را قبول نکردند. در مقابل کسانی قائل به توبه و پذیرش آن شدند. این گروه شیبانیه نامیده می‌شوند. | ||
<ref> | <ref> اسفراینی، شهفور، التبصیر فی الدین، ص57</ref> <ref> جرجانی، سیدعلی، تعریفات العلوم و تحدیدات الرسوم، ص106</ref> <ref>نشوان حمیری، الحور العین ص172</ref> <ref> بغدادی، عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص118</ref> <ref>ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج2، ص220</ref> <ref>اشعری، ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص180</ref> <ref>شهرستانی، عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص119</ref> <ref> مقریزی، احمدبن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص</ref> <ref> آملی، شمس الدین محمد، نفائس الفنون فی عرایس العیون، ج2، ص274 | ||
</ref> | </ref> | ||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
شیبانیه از فرق منشعب شده از ثعالبه یاد شده‌اند. ثعالبه نیز خود از انشعابات عجارده بودند. بیشتر طرفداران این فرقه را از قبیله وائل تشکیل می‌دادند. محوری‌ترین اعتقاد این فرقه اعتقاد به جبر و عدم اختیار در افعال انسان است. آنان در صفات خدا قائل به تشبیه هستند. همین عقیده سبب شد تا سایر فرقه‌های اهل سنت و خوارج این گروه را تکفیر کنند. <ref>ر. ک. دانش نامه جهان اسلام، نشر بنیاد دایره المعارف اسلامی، ج 1 ص 5460</ref> | شیبانیه از فرق منشعب شده از ثعالبه یاد شده‌اند. ثعالبه نیز خود از انشعابات عجارده بودند. بیشتر طرفداران این فرقه را از قبیله وائل تشکیل می‌دادند. محوری‌ترین اعتقاد این فرقه اعتقاد به جبر و عدم اختیار در افعال انسان است. آنان در صفات خدا قائل به تشبیه هستند. همین عقیده سبب شد تا سایر فرقه‌های اهل سنت و خوارج این گروه را تکفیر کنند. <ref>ر. ک. دانش نامه جهان اسلام، نشر بنیاد دایره المعارف اسلامی، ج 1 ص 5460</ref> | ||
از دیگر اعتقادات آنان، جواز امامت زنان و خروج بر پادشاه ستمگر است.<ref>محمد | از دیگر اعتقادات آنان، جواز امامت زنان و خروج بر پادشاه ستمگر است.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 266</ref> | ||
این فرقه نخستین گروهی هستند که قائل به تشبیه خداوند به مخلوقات شدند و این قول توسط ایشان ابداع شده است.<ref> | این فرقه نخستین گروهی هستند که قائل به تشبیه خداوند به مخلوقات شدند و این قول توسط ایشان ابداع شده است.<ref> اسفراینی، شهفور، التبصیر فی الدین، ص57</ref> <ref> جرجانی، سیدعلی، تعریفات العلوم و تحدیدات الرسوم، ص106</ref> <ref>نشوان حمیری، الحور العین ص172</ref> <ref>عبدالقاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، ص118</ref> <ref>ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج2، ص220</ref> <ref>اشعری، ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص180</ref> <ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، ج1، ص119</ref> <ref> مقریزی،احمدبن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص355</ref> <ref> آملی،شمس الدین محمد، نفائس الفنون فی عرایس العیون، ج2، ص274</ref> | ||
به همین جهت دیگر «ثعالبه» و اهل‌سنت بلکه همه خوارج حکم کفر او را صادر کردند و وی را برای یاری با ابومسلم کافر شمردند. کسانی که از ثعالبه او را کافر شمردند، «زیادیه» یاران زیاد بن عبدالرحمن بودند. شیبانیه معتقد بودند که شیبان از گناهان خود توبه کرد، ولی «زیادیه» گفتند که گناهان او ستم‌های وی به مردم است که با توبه از میان نمی‌رود، زیرا همان‌سان که ابومسلم را در جنگ با امویان یاری کرد، وی را در نبرد با «ثعالبه» مساعدت نمود. شیبانیه خلافت زنان و امامت ایشان را جایز و خروج بر پادشاه ستمگر را روا می‌شمرند. <ref>محمد | به همین جهت دیگر «ثعالبه» و اهل‌سنت بلکه همه خوارج حکم کفر او را صادر کردند و وی را برای یاری با ابومسلم کافر شمردند. کسانی که از ثعالبه او را کافر شمردند، «زیادیه» یاران زیاد بن عبدالرحمن بودند. شیبانیه معتقد بودند که شیبان از گناهان خود توبه کرد، ولی «زیادیه» گفتند که گناهان او ستم‌های وی به مردم است که با توبه از میان نمی‌رود، زیرا همان‌سان که ابومسلم را در جنگ با امویان یاری کرد، وی را در نبرد با «ثعالبه» مساعدت نمود. شیبانیه خلافت زنان و امامت ایشان را جایز و خروج بر پادشاه ستمگر را روا می‌شمرند. <ref> مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص266</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||