۱٬۵۶۹
ویرایش
محمد کوهستانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
<br> | <br> | ||
برخی از اساتید حضرت آیت اللّه کوهستانی در این دوره عبارت اند از: مرحوم آیت اللّه حاج [[شیخ نجفعلی فاضل استرآبادی]] ـ پدر حضرت آیت اللّه [[محمد فاضل استرآبادی]] و داماد ارجمند آیت اللّه کوهستانی ـ ، حضرت آیت اللّه العظمی [[حاج آقا حسین قمی]] و آیت اللّه [[میرزا محمد کفایی]] ـ فرزند حضرت آیت اللّه [[ملاّمحمد کاظم خراسانی]]. | برخی از اساتید حضرت آیت اللّه کوهستانی در این دوره عبارت اند از: مرحوم آیت اللّه حاج [[شیخ نجفعلی فاضل استرآبادی]] ـ پدر حضرت آیت اللّه [[محمد فاضل استرآبادی]] و داماد ارجمند آیت اللّه کوهستانی ـ ، حضرت آیت اللّه العظمی [[حاج آقا حسین قمی]] و آیت اللّه [[میرزا محمد کفایی]] ـ فرزند حضرت آیت اللّه [[ملاّمحمد کاظم خراسانی]]. | ||
<br> | |||
=هجرت و بازگشت به وطن= | |||
<br> | |||
آیت اللّه کوهستانی، پس از اقامت طولانی در جوار حضرت امام رضا علیه السلام ، برای رسیدن به مدارج عالی علمی، حدود سال1340 قمری، رهسپار حوزه بزرگ نجف اشرف شد. ایشان در درس فقه، از محضر علمی حضرت آیت اللّه العظمی [[میرزا حسین نائینی]] و آیت اللّه العظمی [[سیدابوالحسن اصفهانی]] بهره مند شد و در درس اصول، از شاگردان آیت اللّه العظمی [[آقا ضیاءالدین عراقی]] به شمار می رفت. البته ایشان در کنار فقه و اصول، از تهذیب نفس و خودسازی هم غافل نشد و به درجه ای از تقوا و پارسایی رسید که بزرگان اخلاق و عرفان حوزه هم به او رشک می بردند. | |||
<br> | |||
حضرت آیت اللّه کوهستانی، پس از نزدیک به نُه سال اقامت در نجف اشرف و دست یابی به مراتب بالای علمی و عرفانی، آهنگ وطن کرد. ایشان با تمسک به آیه 122 سوره توبه ـ آیه نَفْر ـ پس از نزدیک به بیست سال تلاش علمی و عملی، در سال1348 قمری، به زادگاه خویش بازگشت تا قوم خویش را انذار کند. | |||
<br> | |||
البته ناگفته نماند که مادر مؤمنه اش در تصمیم ایشان بر بازگشت به [[ایران]]، تأثیر فراوان داشت. ایشان در نامه ای محبت آمیز به آیت اللّه کوهستانی چنین نوشت: «پسرم! اکنون در حالتی هستم که دوری تو مرا بی تاب کرده؛ بدان حد که در حال نماز، به یادت می افتم... و اشک از دیدگانم جاری می گردد. از این رو، دوست دارم هر چه زودتر باز گردی». | |||
<br> | <br> | ||