موسی بن جعفر (کاظم): تفاوت میان نسخه‌ها

'''موسی بن جعفر'''، معروف به '''امام موسی کاظم''' (علیه‌السلام) و ملقب به کاظم و باب‌الحوائج، هفتمین امام [[شیعیان]] [[اثنی عشریه|دوازده امامی]] است. ایشان در سال ۱۲۸ قمری، همزمان با انتقال قدرت از [[امویان]] به [[عباسیان]] متولد شد و در سال ۱۴۸ قمری، پس از [[شهادت]] پدرش، [[جعفر بن محمد (صادق‌)]]، به [[امامت]] رسید. دوران ۳۵ ساله [[امامت]] او با خلافت [[منصور عباسی|منصور]]، هادی، مهدی و [[هارون الرشید|هارون عباسی]] همزمان بود. او چندین بار از سوی مهدی و هارون عباسی زندانی شد و در سال ۱۸۳  قمری، در زندان [[سندی بن شاهک]] به شهادت رسید. با شهادت او امامت به فرزندش [[علی بن موسی (رضا)|علی بن موسی (علیه‌السلام)]] منتقل شد. دورۀ امامت امام کاظم (علیه‌السلام) با اوج قدرت خلافت عباسی همزمان بود و او در برابر حکومت وقت [[تقیه]] می‌کرد و شیعیان را نیز به این کار سفارش ‌می‌نمود؛ از این رو موضع‌گیری صریحی از امام هفتم شیعیان در برابر خلفای عباسی و قیام‌های علوی مانند قیام [[شهید فخ]] گزارش نشده است. با وجود این، وی در مناظره و گفتگو با خلفای عباسی و دیگران تلاش می‌کرد از خلافت عباسیان مشروعیت‌زدایی کند.

موسی‌بن‌جعفر در 20 [[ذی‌الحجه]] سال ۱۲۷ قمری<ref>مسند الامام الکاظم نوشتۀ عزیزالله عطاردی؛ باب الحوائج الامام موسی الکاظم نوشتۀ حسین حاج حسن.</ref> یا ۷ صفر سال ۱۲۸ قمری<ref>الامام موسی‌بن‌جعفر نوشتۀ محمدباقر شریف قرشی، امام الکاظم (علیه‌السلام) عند اهل السنة اثر فارس حسون و سیرة</ref> هنگامی که [[جعفر بن محمد (صادق‌)]] و همسرش حمیده از [[حج]] بازمی‌گشتند، در منطقه ابواء به دنیا آمد<ref>الامام موسی الکاظم (علیه‌السلام) نوشتۀ عبدالله احمد یوسف.</ref> ولادت او را در سال ۱۲۹ قمری و در [[مدینه]] نیز گفته‌اند<ref>طبری؛ دلائل الإمامة؛ ص 1 و303.</ref> در تقویم [[جمهوری اسلامی ایران]]، ولادت امام هفتم در ۲۰ ذی‌الحجه ثبت شده است<ref>طبرسی؛ اعلام الوری؛ ج ۲، ص 2 و6.</ref> برخی منابع از علاقه فراوان امام صادق (علیه‌السلام) به او خبر داده‌اند<ref>مسعودی؛ اثبات الوصیة؛ ص ۳۵۷-۳۵۶.</ref> بنا بر روایت احمد برقی، امام صادق (علیه‌السلام) پس از ولادت فرزندش موسی، سه روز مردم را اِطعام کرد<ref>بغدادی؛ تاریخ بغداد؛ ج ۱۳، ص 4 و 29.</ref>.