امیر عبدالقادر الجزایری: تفاوت میان نسخه‌ها

دانشمند مصری، ابوعبدالله محمد علیش (۱۸۰۲-۱۸۸۳) به تقاضای عبدالقادر پاسخ داد. او فتوای مفصلی صادر کرد و ضمن آن، فتواهای علمای قدیم را به طور مبسوط نقل کرد. این فتواها به عقب‌نشینی مسلمانان از سیسیل و اسپانیا اشاره می‌کرد و نشان می‌داد که مهاجرت، الزامی است. مساله واجب بودن مهاجرت، فکر امیر عبدالقادر را به خود مشغول داشت، زیرا او در ۱۲۵۹ ق/ ۱۸۴۳، رساله‌ای دربارة این موضوع نوشت و به شدت به فقهای مخالف حمله کرد:

«آن طور که اطلاع داریم این جاهلان، بدون برخورداری از دانش و شایستگی لازم، فتوا می‌دهند و درنتیجه، مردم را به خطا و انحراف می‌کشانند. این حدیث درباره آنهاست: «زمانی خواهد رسید که بوی تعفن این گونه علما از بوی گندیدة لاشه الاغ بیشتر خواهد بود» اینان برای اثبات ادعای خود به حدیث نبوی «لا هجره بعد الفتح» استدلال کرده‌اند. این حدیث، در صحیح بخاری آمده است ولی نمی‌تواند دلیل کفی برای آنها باشد، زیرا وقتی سؤال کننده می‌پرسد آیا پس از فتح مکه باز هم می‌توان از مکه به مدینه مهاجرت کرد، پیغمبر می‌فرماید: دیگر مهاجرت تمام شده است، چون مکه فتح گردیده و اینکه مهاجرت از دارالاسلام مکه منسوخ است، همانطور که حکم عدم مراجعت مهاجران اولیه به مکه نسخ شده است. اما تا وقتی خورشید از شرق طلوع کند، مهاجرت از دارالکفر به دارالاسلام، به قوت و استحکام خود باقی است».