|
|
| خط ۲۰: |
خط ۲۰: |
| ==زندگی‌نامه== | | ==زندگی‌نامه== |
|
| |
|
| علاء الدین سید حسین بن رفیع الدین، معروف به خلیفه سلطان در سال 1001 ق، در شهر اصفهان متولد شد. بیشتر نیاکان و اجداد وی از بزرگان مذهبی و سیاسی در عصرهای مختلف، و در دوره متأخر به سادات خلیفه مشهور بودند و از جانب پدر با 29 واسطه نسبتش به امام حسین (ع) می‌رسید و از جانب مادر از سادات شهرستان بود. جد او از دانشمندان متبحر زمان خود و پدرش رفیع الدین "الحق" به فضل، کمال، سلامت نفس و خیر اندیشی معروف بود. | | علاء الدین سید حسین بن رفیع الدین، معروف به خلیفه سلطان در سال 1001 ق، در شهر اصفهان متولد شد. بیشتر نیاکان و اجداد وی از بزرگان مذهبی و سیاسی در عصرهای مختلف، و در دوره متأخر به سادات خلیفه مشهور بودند و از جانب پدر با 29 واسطه نسبتش به امام سجاد (ع) می‌رسید و از جانب مادر از سادات شهرستان بود. جد او از دانشمندان متبحر زمان خود و پدرش رفیع الدین "الحق" به فضل، کمال، سلامت نفس و خیر اندیشی معروف بود. |
|
| |
|
|
| |
|
| وی سیدی فاضل، سلیم النفس، ملک خصال و آگاه به علوم معقول و منقول بود که بعد از فوت قاضی سلطان، صاحب منصب صدارت، در سال 1026 ق، از طرف عباس اول به این مقام منصوب شد و به سر و سامان دادن امور صدارت پرداخت و در زمان تصدی منصب صدرات در کمال دیانت، بی طمعی، حقانبت و پرهیزکاری رفتار کرد و پس از وفات شاه عباس اول، در زمان شاه صفی از صدارت عزل و پس از مدتی درگذشت. | | وی سیدی فاضل، سلیم النفس، ملک خصال و آگاه به علوم معقول و منقول بود که بعد از فوت قاضی سلطان، صاحب منصب صدارت، در سال 1026 ق، از طرف عباس اول به این مقام منصوب شد و به سر و سامان دادن امور صدارت پرداخت و در زمان تصدی منصب صدرات در کمال دیانت، بی طمعی، حقانبت و پرهیزکاری رفتار کرد و پس از وفات شاه عباس اول، در زمان شاه صفی از صدارت عزل و پس از مدتی درگذشت. |
|
| |
| | |
| در مورد کیفیت رشد و نمو و تربیت خلیفه سلطان در ایام صباوت و نوجوانی اطلاعاتی در دست نیست، اما با توجه به اسلاف گرانقدرش و نیز توصیفاتی که از خصوصیات وی به عمل آمده است می توان به دقت والدین او در تربیت وی پی برد.
| |
| | |
| اسکندر بیک در مورد خصوصیات اخلاقی او می نویسد: در حسن اخلاق و اوصاف خمیده اش از خوض رود اندکی از بسیار در دیباچه اظهار نمی توان نهاد ریاض آمال ارباب قلم و اصحاب فضل و کمال از رشحات کلک گهربارش مخضر و شاداب است و ارباب قابلیت و استعداد در ظل رافت و امتنان آن صاحب دولت مسرور و کامیاب
| |
| | |
| در مورد این که چرا به وی خلیفه سلطان می گفتند اقول متفاوت است . نویسنده ای این انتساب را از آن جهت می داند که جدش امیر علاءالدین [سلف پنجم او]از خلفای صوفی بر طریقت سلسه متصوفه صفویه بود. این نویسنده می نویسد.
| |
| | |
| او هم چنین سلطان اصفهان (یعنی حاکم آن جا)شد..لذاعلاء الدین خلیفه سلطان بود این لفب به نوه اش امیر سید علی منتقل شد و هم چنان در این خاندان تداوم یافت تا به علاء الدین حسین رسید . البته منبعی دیگر این لقب را از آن روی می داند که وی (علاء الدین حسین) وزارت بعضی از سلاطین صفویه را به عهده داشت . استدلال نخست به نظر معقول و مقبول تر است تا دیگری، چه وزرای دیگری نیز وجود داشتند که وزیر چند پادشاه صفوی بودند ولی به این لقب مشهور نگشتند.
| |
| | |
| سلطان العلماء و علاء الدین از القاب دیگر خلیفه سلطان بودند، ولی از اشتهار نسبتا کم تری برخوردار بودند.
| |
| | |
| خلیفه سلطان عمر زیادی را در خدمت امور دیوانی و مذهبی گذرانید و به طور ناپیوسته وزارت سه پادشاه، عباس اول، صفی اول و عباس ثانی را به عهده داشت و آثار شایسته ای در طول این مدت طولانی از وی چه در زمینه اداره کشور و چه در زمینه های علمی و مذهبی. به ظهور رسید که متاسفانه کم و کیف همه آثار مزبور به طور کامل به ما نرسیده است.
| |
|
| |
|
| ==وزارت خلیفه سلطان== | | ==وزارت خلیفه سلطان== |
