۸۷٬۸۱۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ملامتيه''' از فرقههای مربوط به «[[صوفیه]]»اند<ref>مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 426.</ref>. | '''ملامتيه''' از فرقههای مربوط به «[[صوفیه]]»اند<ref>مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 426.</ref>. | ||
=پیشینه= | ==پیشینه== | ||
«ملامتيه» طايفهای از صوفيه و مربوط به قرن سوم هجری قمری و بعد از آن بودند. این طایفه در [[خراسان]] مشهور بودند و با صوفیه همعصر خود اختلاف روش و سلیقه داشند و از اینجهت این عنوان در یک مقطع از زمان در برابر صوفیه به کار گرفته میشد. | «ملامتيه» طايفهای از صوفيه و مربوط به قرن سوم هجری قمری و بعد از آن بودند. این طایفه در [[خراسان]] مشهور بودند و با صوفیه همعصر خود اختلاف روش و سلیقه داشند و از اینجهت این عنوان در یک مقطع از زمان در برابر صوفیه به کار گرفته میشد. | ||
=عقاید= | ==عقاید== | ||
ملامتيه معتقد بودند که عبوديت مخصوص [[خداوند]] است. بنابراین، سالک باید نه عمل خود را پيش چشم آورد و نه عمل و نظر مخلوق را ملاحظه کند و بدگمانی در حق نفس را اولين قدم حسنظن به حق که اصل معرفت است، بداند. از اين جهت ملامتيه در اخلاق و رفتار اجتماعی تلاش میکردند که بر خلاف دراویش، زاهدان و پشمینهپوشان که رفتار و آداب خاصی داشته و حتی ظاهر خود را از دیگران متمایز میکردند؛ اما اینان چون سایر مردم رفتار میکردند، مثل سایر مردم لباس میپوشیدند و مثل بقیه زندگی میکردند تا در ورطه ريا و خودنمائی نيفتند و پشت به قبله نماز نخوانند! ملامتیه سعی میکردند تا اگر کار خوبی انجام دادهاند، آن را علنی نکنند و اگر شرّی از آنها سر زد آن را مخفی نکنند. آنها حتی برای آنکه به [[ريا]] و خودفروشی دچار نشوند از اظهار زشتیها و معايب نفس در نزد عموم مردم پرهیز نمیکردند و نفس را همواره متهم و ملوم میخواستند و خود را در معرض ملامت مردم قرار میدادند تا از غرور فاصله بگیرند<ref>ارزش میراث صوفیه؛ زرین کوب، عبد الحسین؛ امیرکبیر، تهران، ۱۳۵۳ شمسی، ص 88.</ref>. | ملامتيه معتقد بودند که عبوديت مخصوص [[خداوند]] است. بنابراین، سالک باید نه عمل خود را پيش چشم آورد و نه عمل و نظر مخلوق را ملاحظه کند و بدگمانی در حق نفس را اولين قدم حسنظن به حق که اصل معرفت است، بداند. از اين جهت ملامتيه در اخلاق و رفتار اجتماعی تلاش میکردند که بر خلاف دراویش، زاهدان و پشمینهپوشان که رفتار و آداب خاصی داشته و حتی ظاهر خود را از دیگران متمایز میکردند؛ اما اینان چون سایر مردم رفتار میکردند، مثل سایر مردم لباس میپوشیدند و مثل بقیه زندگی میکردند تا در ورطه ريا و خودنمائی نيفتند و پشت به قبله نماز نخوانند! ملامتیه سعی میکردند تا اگر کار خوبی انجام دادهاند، آن را علنی نکنند و اگر شرّی از آنها سر زد آن را مخفی نکنند. آنها حتی برای آنکه به [[ريا]] و خودفروشی دچار نشوند از اظهار زشتیها و معايب نفس در نزد عموم مردم پرهیز نمیکردند و نفس را همواره متهم و ملوم میخواستند و خود را در معرض ملامت مردم قرار میدادند تا از غرور فاصله بگیرند<ref>ارزش میراث صوفیه؛ زرین کوب، عبد الحسین؛ امیرکبیر، تهران، ۱۳۵۳ شمسی، ص 88.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] |