پرش به محتوا

حشویه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۵: خط ۱۵:


== معنای لغوی حشو ==
== معنای لغوی حشو ==
حشو در لغت به معنای چیزهایی از پنبه و پشم و غیر آن است که لحاف و بالش و تشک را با آنها پُر می‌کنند و همچنین به کلام زاید که‏ در ادای مطلب واقع شود، حشو می‌گویند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 159 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارات
حشو در لغت به معنای چیزهایی از پنبه و پشم و غیر آن است که لحاف و بالش و تشک را با آنها پُر می‌کنند و همچنین به کلام زاید که‏ در ادای مطلب واقع شود، حشو می‌گویند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 159 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارات
</ref>
</ref>.


== تاریخچه و علت نام‌گذاری ==
== تاریخچه و علت نام‌گذاری ==
حشویه در اسلام لقب تحقیرآمیزی است که بعضی از علمای [[کلام]] مانند «[[معتزله]]» به «[[اصحاب حدیث]]» دادند، زیرا اصحاب حدیث غالبا قائل به «تجسّم» و «تشبیه» خداوند بودند. دیگر آن که حشویه را از آن جهت به این لقب خواندند که [[حدیث|احادیث]] روایت شده از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم(صلی‌الله علیه و آله)]] که اصلی برای آن نیست، بدون تحقیق در کلام خود وارد کنند.   
حشویه در اسلام لقب تحقیرآمیزی است که بعضی از علمای [[کلام]] مانند «[[معتزله]]» به «[[اصحاب حدیث]]» دادند، زیرا اصحاب حدیث غالبا قائل به «تجسّم» و «تشبیه» خداوند بودند. دیگر آن که حشویه را از آن جهت به این لقب خواندند که [[حدیث|احادیث]] روایت شده از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله)]] که اصلی برای آن نیست، بدون تحقیق در کلام خود وارد کنند.   


==عقاید==
==عقاید==
جمیع [[جبریه]] قائل به جبر و تشبیه‌اند. در رساله «معرفة المذاهب» آمده است که حشویه معتقدند واجب و سنت و نقل هر‌ سه یکی است، زیرا هر سه بر یک لفظ وارد می‌شود. همچنین معتقدند که سخن گفتن در جایی‌که شنونده نباشد، عبث و بیهوده و امر کردن در جایی که مأموری نباشد، بی‌نتیجه است.
جمیع [[جبریه]] قائل به جبر و تشبیه‌اند. در رساله «معرفة المذاهب» آمده است که حشویه معتقدند واجب و سنت و نقل هر‌ سه یکی است، زیرا هر سه بر یک لفظ وارد می‌شود. همچنین معتقدند که سخن گفتن در جایی‌که شنونده نباشد، عبث و بیهوده و امر کردن در جایی که مأموری نباشد، بی‌نتیجه است.
اکنون چون معلوم است در ازل غیر از خداوند، هیچ موجودی نبوده است. «کان اللّه و لم یکن معه شی‏ء» بنابراین، هیچ موجودی نبود تا مورد خطاب خدواند قرار گیرد و یا خطابش را بشنود.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 159 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارات
اکنون چون معلوم است در ازل غیر از خداوند، هیچ موجودی نبوده است. «کان اللّه و لم یکن معه شی‏ء» بنابراین، هیچ موجودی نبود تا مورد خطاب خدواند قرار گیرد و یا خطابش را بشنود<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 159 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارات
</ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، تصحیح دکتر علی اصغر حکمت، چاپ تهران، ص 15.</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، چاپ تهران، سال 1341 شمسی، ص 68.
</ref><ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، تصحیح دکتر علی اصغر حکمت، چاپ تهران، ص 15.</ref><ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، چاپ تهران، سال 1341 شمسی، ص 68.
</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج 7، ص 439.</ref>
</ref><ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج 7، ص 439.</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==
Writers، confirmed، مدیران
۸۷٬۶۵۹

ویرایش