پرش به محتوا

معمریه (معتزله): تفاوت میان نسخه‌ها

۵۷۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ دسامبر ۲۰۲۴
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
| توضیح تصویر =  
| توضیح تصویر =  
| نام =  
| نام =  
| نام رایج =  
| نام رایج = معمریه
| تاریخ شکل گیری =  
| تاریخ شکل گیری =  
| قرن شکل گیری =
| قرن شکل گیری = 3 ق
| مبدأ شکل گیری = از فرقه‌های مربوط به «[[معتزله]]»
| مبدأ شکل گیری = از فرقه‌های مربوط به معتزله
| موسس = [[معمر بن عباد سلمی|معمر‌بن‌عباد سلمی]]
| موسس = معمر بن عباد سلمی|معمر‌بن‌عباد سلمی
| عقیده =  خداوند موجودی ازلی است و سزاوار نیست که بگوییم قدیم و دیرینه است.
| عقیده =  1.خداوند موجودی ازلی است و سزاوار نیست که بگوییم قدیم و دیرینه است. 2. اعراضی که همراه با اجسام است، آفریده خداوند نیست. 3.قرآن  نزد او جسمی است که کلام خدا وارد آن شده اما فعل خدای تعالی و صفت او نیست.4.خداوند محال است که راجع به نفس خویش عالم و آگاه شود و خود را بشناسد، زیرا شرط معلوم نزد وی آن است که غیر از عالم باشد و اگر خداوند دانای به خود باشد، لازم می‌آید که عالم و معلوم یکی شود.
}}
}}
'''معمریه'''‏ از فرقه‌های مربوط به «[[معتزله]]» و از پیروان [[معمر بن عباد سلمی|معمر‌بن‌عباد سلمی]] بودند.
'''معمریه'''‏ از فرقه‌های مربوط به «[[معتزله]]» و از پیروان [[معمر بن عباد سلمی|معمر‌بن‌عباد سلمی]] بودند.
خط ۲۰: خط ۲۰:


== درباره خدا ==
== درباره خدا ==
معمر‌بن‌عباد معتقد بود که خداوند موجودی ازلی است و سزاوار نیست که بگوییم قدیم و دیرینه است. خداوند محال است که راجع به نفس خویش عالم و آگاه شود و خود ر ا بشناسد، زیرا شرط معلوم در نزد وی آن است که غیر از عالم باشد و اگر خداوند دانای به خود باشد، لازم می‌آید که عالم و معلوم یکی شود و البته این سخن باطل است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 420 با ویرایش و اصلاح جملات</ref><ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 91- 94.</ref><ref>ابن الخیاط، الانتصار فى الرد على ابن الراوندى الملحد، با مقدمه و تعليقات دكتر ينبرگ سوئدى، مصر، سال 1925 میلادی، ص 83</ref><ref>عسقلانی ابن حجر، لسان الميزان، 6 جلدی، حيدرآباد دكن سال 29- 1331 میلادی، ج 6، ص 171.</ref><ref>ابن اثیر، اللباب فى تهذيب الانساب، 3 جلدی، قاهره، سال 69- 1353 میلادی، ج 3، ص 161</ref><ref>یمانی یحیی بن مرتضی، المنية و الأمل فى شرح الملل و النحل، تحقيق محمد جواد مشكور، بيروت. ص 155</ref>.
معمر‌بن‌عباد معتقد بود که خداوند موجودی ازلی است و سزاوار نیست که بگوییم قدیم و دیرینه است. خداوند محال است که راجع به نفس خویش عالم و آگاه شود و خود را بشناسد، زیرا شرط معلوم در نزد وی آن است که غیر از عالم باشد و اگر خداوند دانای به خود باشد، لازم می‌آید که عالم و معلوم یکی شود و البته این سخن باطل است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 420 با ویرایش و اصلاح جملات</ref><ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 91- 94.</ref><ref>ابن الخیاط، الانتصار فى الرد على ابن الراوندى الملحد، با مقدمه و تعليقات دكتر ينبرگ سوئدى، مصر، سال 1925 میلادی، ص 83</ref><ref>عسقلانی ابن حجر، لسان الميزان، 6 جلدی، حيدرآباد دكن سال 29- 1331 میلادی، ج 6، ص 171.</ref><ref>ابن اثیر، اللباب فى تهذيب الانساب، 3 جلدی، قاهره، سال 69- 1353 میلادی، ج 3، ص 161</ref><ref>یمانی یحیی بن مرتضی، المنية و الأمل فى شرح الملل و النحل، تحقيق محمد جواد مشكور، بيروت. ص 155</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==
confirmed
۷٬۹۶۵

ویرایش