confirmed
۷٬۹۵۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
| مبدأ شکل گیری = | | مبدأ شکل گیری = | ||
| موسس = عبدالله بن ناووس اهل [[بصره]] | | موسس = عبدالله بن ناووس اهل [[بصره]] | ||
| عقیده = امام صادق علیهالسلام زنده و | | عقیده = امام صادق علیهالسلام زنده و مهدی منتظر است. | ||
}} | }} | ||
'''ناووسیه''' | '''ناووسیه''' از فرقه های انحرافی شیعه محسوب شده و معتقدند امام صادق (علیهالسّلام) زنده و او مهدی منتظر است. | ||
==موسس== | ==موسس== | ||
موسس فرقه ناووسیه شخصی به نام عبدالله بن ناووس اهل [[بصره]]<ref>شیخ مفید، الفصول المختارة، قم، نشر کنگره جهانی شیخ مفید، سال 1413 قمری، ص۳۰۵.</ref> و یا عجلان بن ناوووس است<ref>اسفراینی طاهربن محمد، التبصیرفی الدین، بیروت، نشر عالم الکتب، سال ۱۹۸۳، چاپ اول، ص۳۷.</ref><ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ قمری، ج۱، ص۱۹۵.</ref><ref>عفیفی عبدالرزاق، مذکرة التوحید، عربستان سعودی، نشر وزارة الشئون الاسلامیه والاوقاف والدعوة والارشاد، سال1420 قمری، چاپ اول، ص۱۳۲و ۱۳۳.</ref><ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، نشر | موسس فرقه ناووسیه شخصی به نام عبدالله بن ناووس اهل [[بصره]]<ref>شیخ مفید، الفصول المختارة، قم، نشر کنگره جهانی شیخ مفید، سال 1413 قمری، ص۳۰۵.</ref> و یا عجلان بن ناوووس است<ref>اسفراینی طاهربن محمد، التبصیرفی الدین، بیروت، نشر عالم الکتب، سال ۱۹۸۳، چاپ اول، ص۳۷.</ref><ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ قمری، ج۱، ص۱۹۵.</ref><ref>عفیفی عبدالرزاق، مذکرة التوحید، عربستان سعودی، نشر وزارة الشئون الاسلامیه والاوقاف والدعوة والارشاد، سال1420 قمری، چاپ اول، ص۱۳۲و ۱۳۳.</ref><ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، نشر دارالاحیاء الثراث العربی، ص۲۵.</ref>. | ||
با این حال احتمال دارد که ناوس نام | با این حال احتمال دارد که ناوس نام روستایی باشد که این فرد متعلق به آن است<ref>عفیفی، عبدالرزاق، مذکرة التوحید، عربستان سعودی، نشر وزارة الشئون الاسلامیة والاوقاف والدعوة والارشاد، سال 1420 قمری، چاپ اول، ص۱۳۳.</ref><ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ قمری، ج۱، ص۱۹۵.</ref>. در نتیجه، عنوان ناووسیه برگرفته از اسم این شخصی یا محل زندگی اوست<ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، بیروت، نشر دار المعرفه، سال 1404 قمری، ج۱، ص۱۹۵.</ref>. | ||
==عقاید ناووسیه== | ==عقاید ناووسیه== | ||
پیروان این | پیروان این فرقه، سلسه امامت را که مربوط به فرزندان [[علی بن ابیطالب|علی بن ابی طالب (علیهالسّلام]]) است، فقط تا [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر بن محمد (علیهالسّلام)]] قبول دارند و از آن پس میگویند که امام صادق به شهادت نرسیده بلکه او [[حجت بن الحسن (مهدی)|حجت بن حسن (مهدی)]] است و نمیمیرد<ref>اسفراینی طاهربن محمد، التبصیرفی الدین، بیروت، نشر عالم الکتب، سال ۱۹۸۳، چاپ اول، ص۳۷.</ref><ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ قمری، ج۱، ص۱۹۵.</ref>. بلکه از نظرها غائب شده است<ref>فخررازی، محمد بن عمر، اعتقاد المسلمین والمشرکین، بیروت، نشر دارالکتب العلمیة، سال ۱۴۰۲، ص۵۳. | ||
</ref>. ناووسیه چون امام صادق (علیهالسّلام) را مصداق مهدی موعود میدانند، به ایشان جعفریه نیز گفته میشود<ref>اسفراینی طاهربن محمد، التبصیرفی الدین، بیروت، نشر عالم الکتب، سال ۱۹۸۳، چاپ اول، ص۳۷.</ref>. پیروان این فرقه از امام صادق روایتی نقل میکنند که فرمود: «اگر کسی به شما بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است، باور نکنید و بدانید من سرور شما و دارنده شمشیر هستم.» به سبب کلمه شمشیر، این طایفه را صارمیه نیز خواندهاند<ref> | </ref>. ناووسیه چون امام صادق (علیهالسّلام) را مصداق مهدی موعود میدانند، به ایشان جعفریه نیز گفته میشود<ref>اسفراینی طاهربن محمد، التبصیرفی الدین، بیروت، نشر عالم الکتب، سال ۱۹۸۳، چاپ اول، ص۳۷.</ref>. پیروان این فرقه از امام صادق روایتی نقل میکنند که فرمود: «اگر کسی به شما بگوید که مرا بیمار یافته و مرده مرا شسته است، باور نکنید و بدانید من سرور شما و دارنده شمشیر هستم.» نکته دیگر اینکه، به سبب کلمه شمشیر، این طایفه را صارمیه نیز خواندهاند<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص۴۳۶.</ref>. | ||
ناووسیه همچنین معتقد بودند که حضرت علی (علیهالسّلام) برترین فرد امت [[اسلام]] بود و هرکس او را تفضیل ندهد، [[کافر]] است»<ref>سلیمیان خدامراد، فرهنگ نامه مهدویت، ص۴۴۰.</ref>. | ناووسیه همچنین معتقد بودند که حضرت علی (علیهالسّلام) برترین فرد امت [[اسلام]] بود و هرکس او را تفضیل ندهد، [[کافر]] است»<ref>سلیمیان خدامراد، فرهنگ نامه مهدویت، ص۴۴۰.</ref>. | ||