خطای راهبردی در تحلیل سوریه (یادداشت): تفاوت میان نسخه‌ها

پس از این صحنه، [[ایالات متحده آمریکا|آمریکا]]، [[رژیم صهیونیستی|اسرائیل]] و [[ترکیه]] به ابتکار جدیدی دست زدند؛ این ابتکار، تغییر دولت در [[دمشق]] بود. وضع داخلی [[سوریه]] طی ده سال گذشته به گونه‌ای بود که شکل‌دهی به یک جبهۀ کوچک هم می‌توانست به تغییر حاکمیت سیاسی منجر شود؛ اما آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها به دلیل نگرانی‌هایی که داشتند، تغییر دولت را اجرایی نکردند تا اینکه مشکلات شدید در مدیریت تحولات منطقه، آنان را به‌شدت به آن نیازمند کرد. نخست‌وزیر اسرائیل در سخنرانی مردادماه گذشته در [[سازمان ملل متحد|سازمان ملل]]، از ضرورت همکاری همگان برای تغییر در خاورمیانه صحبت کرد و گفت «اگر [[خاورمیانه]] تغییر نکند، [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]] نقشۀ آینده آن را ترسیم خواهد کرد». این عبارات بیانگر آن بود که از نظر آنان باید کاری صورت گیرد تا همگان تغییر در خاورمیانه را لمس کرده و با اسرائیل در این مسیر همراه شوند.  این کار نمادین، '''«تغییر نظام سیاسی سوریه»''' بود. در ایجا اسرائیل برای رها شدن از نگرانی‌های امنیتی قبلی خود، به عملیات نظامی و تصرف بخش‌هایی از سوریه دست زد. از نظر رژیم اسرائیل سقوط یک دولت متعارف در [[دمشق]] در حالی که ماهیت دولت جایگزین آن مبهم و مخاطره‌آمیز می‌باشد، ریسک بزرگ دارد چرا که رژیم غاصب هیچ‌گاه از سمت جریان‌های [[تکفیری]] از جمله «[[هیئت تحریر شام|تحریر شام]]» نگرانی نداشته است کما اینکه اظهارات اخیر مقامات این گروه هم نشان داد جایی برای نگران شدن اسرائیل وجود ندارد. پس نگرانی اسرائیل - و آمریکا، ترکیه و حوزه عربی - طبعاً چیزی دیگری است. چه چیزی بیش از دولت اسد در دمشق می‌تواند اسرائیل را تهدید کند؟ این چیزی غیر از سر برآوردن نهایی یک جریان مقاومت مردمی از نوع حزب‌الله لبنان یا از نوع [[حشد الشعبی |حشدالشعبی عراق]] یا از نوع انصارالله یمن در سوریه نیست.