قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

فصل چهاردهم (آخر) قانون اساسی  مربوط به بازنگری در قانون اساسی، اصل صد و هفتاد و هفتم است. طبق این فصل، بازنگری در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در موارد ضروری به ترتیب زیر انجام می‏‌گیرد:

مقام رهبری پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام طی حکمی خطاب به رئیس‌جمهور موارد اصلاح یا تتمیم قانون اساسی را به شورای بازنگری قانون اساسی با ترکیب زیر پیشنهاد می‏‌نماید:

* اعضای [[شورای نگهبان]]؛

* رؤسای قوای سه‏‌گانه؛

* ده نفر از نمایندگان [[مجلس شورای اسلامی]]؛

* سه نفر از دانشگاهیان.

شیوۀ کار و کیفیت انتخاب و شرایط آن را قانون معین می‌‏کند. مصوبات شورا پس از تأیید و امضای مقام رهبری باید از طریق مراجعه به آرای عمومی به تصویب اکثریت مطلق شرکت‌‏کنندگان در همه‌‏پرسی برسد. رعایت ذیل اصل پنجاه و نهم در مورد همه‏‌پرسی '''«بازنگری در قانون اساسی»''' لازم نیست. محتوای اصول مربوط به اسلامی بودن نظام و ابتنای کلیه قوانین و مقررات بر اساس موازین اسلامی و پایه‏‌های ایمانی و اهداف جمهوری اسلامی ایران و جمهوری بودن حکومت و ولایت امر و امامت امت و نیز اداره امور کشور با اتکا به آرای عمومی و دین و مذهب رسمی ایران تغییرناپذیر است<ref>[https://rc.majlis.ir/fa/content/iran_constitution قانون‏ اساسی‏ جمهوری اسلامی ایران، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی].</ref>.