confirmed
۷٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| عقیده = | | عقیده = | ||
}} | }} | ||
'''سعدیان''' (نام دیگر: اشراف سعدیه) دودمانی بودند که در نیمه اول سده ۱۰ق بر [[مغرب|مغرب]] اقصی فرمانروایی می‌کردند | '''سعدیان''' (نام دیگر: اشراف سعدیه) دودمانی بودند که در نیمه اول سده ۱۰ق بر [[مغرب|مغرب]] اقصی فرمانروایی می‌کردند. | ||
==گستره امپراتوری سعدیان== | ==گستره امپراتوری سعدیان== | ||
[[پرونده:امپراتوری سعدیان.png|جایگزین=|بندانگشتی|گستره امپراتوری سعدیان در دوران احمد المنصور]] | [[پرونده:امپراتوری سعدیان.png|جایگزین=|بندانگشتی|گستره امپراتوری سعدیان در دوران احمد المنصور]] | ||
سعدیان نسب خود را به [[حسن بن علی (مجتبی)|حسن بن علی (علیه‌السّلام]]) می‌رساندند و به همین دلیل به اشراف ملقب شدند. برخی نیز بر این باورند که نسب این طایفه به [[حلیمه سعدیه]] مادر رضاعی [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام (صلّی‌الله علیه وآله]]) می‌رسد<ref>استانلی لین پل، و.و بارتولد، خلیل ادهم و احمد سعید | سعدیان نسب خود را به [[حسن بن علی (مجتبی)|حسن بن علی (علیه‌السّلام]]) می‌رساندند و به همین دلیل به اشراف ملقب شدند. برخی نیز بر این باورند که نسب این طایفه به [[حلیمه سعدیه]] مادر رضاعی [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اسلام (صلّی‌الله علیه وآله]]) می‌رسد<ref>استانلی لین پل، و.و بارتولد، خلیل ادهم و احمد سعید سلیمان، ''تاریخ دولت‌های اسلامی و خاندان‌های حکومت‌گر''، ترجمه صادق سجادی،تهران، انتشارات نقش جهان، سال 1363، ج 1، ص۸۲</ref>. نام کامل و القاب مؤسس سلسله یعنی محمد المهدی القائم بامرالله نشان می‌دهد که چگونه سعدیان در ابتدا از انتظارات مردم برای ظهور [[حجت بن الحسن (مهدی)|مهدی موعود]] و احساسات آنها در اعتلای [[مذهب]] و [[جهاد]] علیه [[مسیحیان]] سود جستند. | ||
=== گسترش و بسط تدریجی قلمرو نفوذ === | === گسترش و بسط تدریجی قلمرو نفوذ === | ||
شرفای سعدی از پایگاهی در ناحیه سوس واقع در جنوب مراکش، به تدریج چیرگی خود را بر نواحی شمالی گستردند و وطاسیان را در سال ۹۵۶ق (۱۵۴۹م) از فاس بیرون کردند. آنان ترکان را از الجزایر و پرتغالیان را از سرزمین‌های ساحلی بیرون کرده و احمد المنصور، تیمبوکتو را تصرف و مملکت آفریقایی گائو (واقع بر رود [[نیجر]]، در [[مالی]]) را منقرض ساخت و بنابراین اقتدار او برای مدتی از [[سنگال]] تا بورنو امتداد داشت. | شرفای سعدی از پایگاهی در ناحیه سوس واقع در جنوب مراکش، به تدریج چیرگی خود را بر نواحی شمالی گستردند و وطاسیان را در سال ۹۵۶ق (۱۵۴۹م) از فاس بیرون کردند. آنان ترکان را از الجزایر و پرتغالیان را از سرزمین‌های ساحلی بیرون کرده و احمد المنصور، تیمبوکتو را تصرف و مملکت آفریقایی گائو (واقع بر رود [[نیجر]]، در [[مالی]]) را منقرض ساخت و بنابراین اقتدار او برای مدتی از [[سنگال]] تا بورنو امتداد داشت. | ||
در سده ۱۷م که نهضت‌های استقلال‌طلب در گوشه و کنار [[مراکش]] پیدا شد، همبستگی سلطنت کاهش یافت و آخرین امیر شرفای سعدی با وجود کمک‌های انگلیسی‌ها و هلندیها در ۱۰۶۹ق (۱۶۵۹م) از میان رفت<ref>کلیفورد ادموند | در سده ۱۷م که نهضت‌های استقلال‌طلب در گوشه و کنار [[مراکش]] پیدا شد، همبستگی سلطنت کاهش یافت و آخرین امیر شرفای سعدی با وجود کمک‌های انگلیسی‌ها و هلندیها در ۱۰۶۹ق (۱۶۵۹م) از میان رفت<ref>کلیفورد ادموند بوسورث، ''سلسله‌های اسلامی''، ترجمهٔ فریدون بدره‌ای، انتشارات مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی(پژوهشگاه، سال 1371، ص۶۹-۷۰</ref>. | ||
==فرمانروایان== | ==فرمانروایان== | ||