قیام مردم تبریز 1356: تفاوت میان نسخه‌ها

یک هفته بعد از سفر کارتر، رئیس جمهور دموکرات [[ایالات متحده آمریکا]] به [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]]، در 10 دی‌ماه 1356 ش، و برگزاری جشن سال نو میلادی با محمدرضا شاه، شاه در نهایت اعتماد به نفس و با اتکا به حمایت همه جانبه‌ آمریکا، تصمیم به مبارزه‌ مستقیم با مخالفان و در رأس آن، [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] گرفت. از این رو، به منظور تخفیف و تحقیر ایشان، به دستور وی مقاله‌ توهین‌آمیزی در 17 دی ماه 1356 ش، مقاله‌ توهین‌آمیزی با نام «ارتجاع سرخ و سیاه در ایران»، در روزنامه‌ اطلاعات منتشر گردید که آکنده از بی‌احترامی و هتک حرمت به مقام شامخ روحانیت و شخص حضرت امام بود.  روند تهیه‌ متن و چاپ این مقاله در روزنامه‌ اطلاعات، به رهبری داریوش همایون، وزیر اطلاعات و جهانگردی کابینه‌ جمشید آموزگار صورت گرفت و از این رو بسیاری او را عامل چنین گستاخی و جسارتی و حوادث خونینی که پس از آن حادث شد، قلمداد می‌کردند. اما در مورد مؤلف این مقاله، هرچند در پایان نوشتار، از عنوان مجهول و مجعولی به نام «احمد رشیدی‌مطلق» استفاده شده بود، لکن هیچ کس انتشار چنین مطالب توهین آمیزی در حق مرجعیت جهان تشیع، از جانب شخصیتی بی‌نام و نشان، و نیز انتشار کامل آن در روزنامه‌ی رسمی و کثیرالانتشار حکومت، بدون هماهنگی‌های لازم با نهادهای امنیتی و دستگاه حاکمه را باور نمی‌کرد. از این رو همگان مسئولیت این سخنان را به حکومت و وابستگان به آن منتسب دانستند.

اعتراضات به انتشار این مقاله، بسیار سریع و در ابعادی وسیع آغاز شد. [[حوزه علمیه]] و روحانیون و طلاب مجاهد، روز بعد با هدایت [[حسین نوری همدانی|آیت‌الله نوری همدانی]] به خیابان‌ها آمدند و علیه این حادثه به اعتراض پرداختند و مراجع قم، همگان را به تظاهرات سراسری و اعتصابات عمومی در روز 19 دی‌ماه دعوت نمودند. در این روز، حوزه‌ علمیه‌ قم و بازار شهر تعطیل بود و جمعیت بزرگی از طلاب، روحانیون، کسبه، کارگران و توده‌های مردمی در اعتراض به سخنان سخیف و توهین‌آمیز به جامعه‌ روحانیت و در رأس ایشان حضرت آیت‌الله العظمی خمینی به خیابان‌ها سرازیر شدند و علیه [[رژیم پهلوی]] و دولت وقت شعار دادند. در پاسخ به این اعتراضات، شهربانی و نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی، با نهایت شدت و قساوت برخورد کردند، به طوری که این برخورد در نهایت به کشته و مجروح شدن تعداد زیادی از معترضان منجر شد.  

==تعطیی حوزه، دانشگاه و بازار در تبریز==

از اقدامات مهم و حیاتی دیگری که جهت اعتراض به رژیم مستبد پهلوی، در تبریز و بسیاری از شهر‌های بزرگ کشور صورت پذیرفت، تعطیلی حوزه‌ها علمیه و مجموعه‌‌ بازار بود. این اقدام نه‌ تنها میزان نفوذ و احترام روحانیت در میان توده‌های مختلف مردمی را به نمایش می‌گذاشت، بلکه جمعیت کثیری از مردم را، که در این بخش‌ها از جامعه، مانند روحانیون، مدرّسین حوزه‌های علمیه، طلاب و دانشجویان حوزوی، کسبه و کارگران و باربران و ... را به میان مبارزان و معارضان نظام حاکم راهی می‌نمود و تظاهرات و نارضایی نسبت به وضع موجود را در ابعاد بسیار وسیع‌تری به منصه‌ ظهور می‌رسانید.