حربیه: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن‌حرب را از جمله افرادی بر شمرده‌اند که قائل به نصّ بر امامت [[علی بن ابی طالب|امیرالمومنین (علیه‌السّلام)]] بوده و همچنین معتقد بود که امامت باید به محمد‌بن‌الحنفیه و فرزندش ابوهاشم برسد. همچنین او با ادعای وصایت و امامت؛ خود را از رهبرانی می‌دانست که امامت را از بنی‌هاشم خارج نمود<ref> ''همان''، ص ۱۳.</ref>.

آنان مانند فرقه [[بیانیه|بیانیه]] می‌گفتند که روح خداوند در بدن [[پیامبران]] و [[امامان]] حلول کرد تا آن که روح خداوند نصیب ابوهاشم عبدالله بن‌محمد‌بن‌حنفیه شد<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 151 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>سعد بن عبدالله اشعری قمی، ''المقالات و الفرق''، با کوشش محمد جواد مشکور، تهران، سال 1361 ش، ج 1، ص 26.</ref><ref>عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''الفرق بین الفرق''، بیروت، انتشارات دار المعرفة، ج 1، ص 28.</ref><ref>''همان''، ص 234.</ref>. [[ابن حزم|ابن‌حزم اندلسی]] می‏‌نویسد: عبدالله‌بن‌عمرو بن‌حرب‌کندی کوفی قائل به «[[تناسخ|تناسخ ارواح]]» بود و بر پیروان خود نوزده [[نماز]] در شب و روز واجب کرد که هر نماز او پانزده رکعت داشت، تا اینکه مردی از متکلمان [[صفریه|صفریه]] که از [[خوارج]] بود، با وی مناظره و او را قانع کرد که عقیده‌ای بیهوده دارد. پس از آن از گفته‌های خویش بازگشته یاران خویش را از این تصمیم آگاه کرد. سپس جمیع یارانش که او را می‏‌پرستیدند از وی تبری جسته و قائل به امامت عبدالله‌بن‌معاویه بن‌عبدالله بن‌جعفر بن‌أبی‌طالب شدند، اما عبدالله‌بن عمرو‌بن حرب همچنان بر دین [[اسلام]] و مذهب صفریه باقی ماند تا این که درگذشت. طایفه‌ای که امروز معروف به حربیه هستند، همان [[سبائیه|سبائیه]]‏‌اند که قائل به الوهیت حضرت‌علی (علیه‌السّلام) شدند<ref> محمد جواد مشکور، ''همان''، ص 151 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref> سعد بن عبدالله اشعری قمی، ''همان''، ج 1، ص 21- 22</ref><ref>ابو سعید نشوان الحمیری، ''الحور العین''، تحقیق کمال مصطفی، مصر، سال 1948 م، ص 160.</ref><ref>ابن حزم اندلسی، ''الفصل فی الاهواء و النحل''، ج 4، ص 143.</ref><ref> عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''الفرق بین الفرق''، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، قاهره، سال 1948 م، ص 149.</ref>.