ابومسلمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

 

ابومسلمیه فرقه ‏هايى منسوب به ابو مسلم خراسانى بودند كه او را زنده و جاودان می ‏شمردند و به رجعت و بازگشت او اعتقاد داشتند.

اكثر اين فرق از طوايف حلوليه‏ اند، اسحاقيه، راونديه، سناذيه، ابلقيه، مبيضّه، بابكيه، بركوكيه و رزاميه از جمله ايشان هستند و از ابو مسلميه به شمار می روند. ظاهرا خود ابو مسلم پيش از آن كه به ابراهيم امام پيوندد با «كيسانيه» و «مغيريه» كه دو فرقه از غلاة شيعه بودند، روابط نزديك داشت و عقايد تناسخى ايشان در افكار وى تأثير كرده بود و عقيده داشت كه ارواح پس از مفارقت از اجساد خود به بدن هاى ديگر منتقل مى ‏شوند، اگر چه آن اجساد ما سواى نوع سابق خود باشند.نوبختى مى‏ نويسد كه ابو مسلميه مى‏ گفتند: ابو مسلم نمرده و زنده است، و كردن هر كارى را روا مى داشتند و همه واجبات را فرو مى ‏گذاشتند، ايشان تنهاايمان را شناختن امام مى ‏دانند و چون بنيان گذار كيش ايشان خرميان بودند اينان را خرم دينان مى‏ خوانند.

محمد بن اسحاق النديم در كتاب «الفهرست» مى‏ نويسد: از جمله اعتقاداتى كه پس از اسلام در خراسان پيدا شد مسيلمه پيروان ابو مسلم است، كه عقيده به امامت او داشتند و گويند او زنده و جاودان است، و در وقت معينى كه خود مى ‏داند ظهور خواهد كرد، و «اسحاقيه» از ابو مسلميه بودند و اسحاق ترك به تركستان و بلاد ما وراء النهر رفت و در آنجا مردم را دعوت به ابو مسلم مى‏ كرد و مى ‏گفت كه ابو مسلم در كوه هاى رى زندانى است و به زودى ظهور خواهد كرد.

ابو القاسم بلخى گويد: گروهى از مسلميه را «خرم دينيه» نامند و شنيده‏ ام كه در نزد ما فرقه‏ اى از ايشان هستند كه در دهكده خرمباد (كذا، شايد خرم‏ آباد) زندگى مى‏ كنند و از مسلمانان در حال ترس و بيم هستند.

مسعودى مى‏ نويسد: «حريانيه» فرقه ‏اى بودند كه نخست قايل به امامت محمد بن حنفيه بودند و پس به «راونديه» پيوستند و پس از آن از جمله ابو مسلميه گشتند، و گويند كه ابو مسلم صاحب دعوت بنى عباس ملقّب به حريان بودند و از اين جهت اين فرقه را «حريانيه» گفته ‏اند.