confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
حضرت موسى (ع) سومین [[پیامبر اولوالعزم]] و از نسل یعقوب و تبار [[بنى اسرائیل]] است. از نسل [[حضرت ابراهیم (ع)]] است و با شش واسطه به آن حضرت میرسد. او پیامبر صاحب [[شریعت]] بود و كتاب آسمانی او [[تورات]] است. | حضرت موسى (ع) سومین [[پیامبر اولوالعزم]] و از نسل یعقوب و تبار [[بنى اسرائیل]] است. از نسل [[حضرت ابراهیم (ع)]] است و با شش واسطه به آن حضرت میرسد. او پیامبر صاحب [[شریعت]] بود و كتاب آسمانی او [[تورات]] است. | ||
=وجه | =وجه تسمیه حضرت موسی (ع)= | ||
مشهور آن است که موسی صورت عربی لغت [[عبری]] موشه است که معنای آن از آب گرفته شده می باشد. این وجه تسمیه برگرفته از | مشهور آن است که موسی صورت عربی لغت [[عبری]] موشه است که معنای آن از آب گرفته شده می باشد. این وجه تسمیه برگرفته از آیه دهم از باب دوم سفر خروج تورات است که می گوید: «و چون طفل نمو كرد (دایه) وى را نزد دختر فرعون برد و او را بمنزله پسر شد و وى را موسى نام نهاد زیرا گفت: او را از آب كشیدم». | ||
وجه دیگر را ابن عباس گفته است: | وجه دیگر را ابن عباس گفته است: | ||
جهت | جهت تسمیه طفل، به موسى این است كه میان درخت و آب افتاده بوده و آب در زبان قبطى (مو) و درخت (سا) است. <ref> حجة التفاسیر و بلاغ الإكسیر، (بلاغى سید عبدالحجت)، جلد اول، ص248</ref> | ||
اما | اما سید عبدالحجت بلاغی با استناد به اینکه در زمان حضرت موسی، دیگرانی هم به این اسم گزارش شدهاند. در این وجه تسمیه تردید وارد کرده است. <ref> حجة التفاسیر و بلاغ الإكسیر، (بلاغى سید عبدالحجت)، جلد اول، ص249</ref> | ||
=ولادت حضرت موسى (ع)= | =ولادت حضرت موسى (ع)= | ||
خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
موسی نامی است که از دو جزء تشکیل شده یکی «مو» به معنای آب و دیگری «سی» به معنای درخت است. (در روایاتی دیگر نام مادر موسی را <big>یوکابد</big> گفتهاند) <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۱، ص۲۷۴</ref> او را موسی نام نهادند چون گهواره او در کنار درختی در داخل آب بدست آمد. نام مادرش یوخابید <ref>رضوی، جواد، قصههای قرآن، ص۲۸۳</ref> بود که در تورات نیز نامش برده شده است. موسی سه برادر داشت، [[هارون]] که بزرگتر از موسی بود و بشر و بشیر که کوچکتر بودند. | موسی نامی است که از دو جزء تشکیل شده یکی «مو» به معنای آب و دیگری «سی» به معنای درخت است. (در روایاتی دیگر نام مادر موسی را <big>یوکابد</big> گفتهاند) <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۱، ص۲۷۴</ref> او را موسی نام نهادند چون گهواره او در کنار درختی در داخل آب بدست آمد. نام مادرش یوخابید <ref>رضوی، جواد، قصههای قرآن، ص۲۸۳</ref> بود که در تورات نیز نامش برده شده است. موسی سه برادر داشت، [[هارون]] که بزرگتر از موسی بود و بشر و بشیر که کوچکتر بودند. | ||
= | =فرار حضرت موسى (ع) از فرعونیان= | ||
حضرت | حضرت موسی (ع) داخل شهر شد و دید دو نفر با هم دعوا می کنند که یکی از بنی اسرائیل و موحد و آن دیگری از فرعونیان است، بنی اسرائیلی از حضرت موسی (ع) کمک خواست و حضرت مشتی بر آن مرد فرعونی زد و او کشته شد، وقتی حضرت موسی (ع)دید این فرعونی کشته شد. | ||
در شهر هراسان | در شهر هراسان می گشت که بالاخره فرعون او را مجازات خواهد کرد تا این که مرد بنی اسرائیلی باز از حضرت موسی (ع) کمک خواست ولی حضرت فرمود تو شخصی هستی که دچار گمراهی هستی و هر روز با کسی درگیری داری و در این بین مردی با سرعت خود را به حضرت موسی (ع) رساند که فرعون در صدد قتل توست و من خیرخواه توأم و موسی هراسان از شهر خارج گشت و به سوی مدین محل زندگی [[حضرت شعیب (ع)]] حرکت نمود. <ref>قصص / 15ـ22؛ ر.ک: طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ترجمه محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1374ش، ج16، ص21</ref> | ||
=قرآن کریم و حضرت موسى (ع)= | =قرآن کریم و حضرت موسى (ع)= | ||
قرآن کریم | قرآن کریم یکی از بهترین و مؤثرترین طریق بیداری بشریت را مطالعه تاریخ پیشینیان قرار داده و فرمود: «آیا برای هدایت آنها همین کافی نیست که بسیاری از اقوام گذشته را که در عصرهای پیشین زندگی می کردند، هلاک کردیم». <ref>طه / 128</ref> | ||
سرگذشت حضرت موسی (ع) | سرگذشت حضرت موسی (ع) نیز پر از درس ها، پندها، عبرت ها و پیام های سرنوشت ساز است که هدایت جامعه در گرو نگاهی عمیق به این درسها است و لذا در قرآن کریم بارها به این مطالب اشاره شده است به طوری که حدود 136 مرتبه نام مبارک حضرت موسی (ع) در قرآن ذکر شده و فرعون که نماد استکبار و استثمار و طغیان بود، 74 مرتبه و بنی اسرائیل قوم حضرت موسی (ع) 33 مرتبه و یهود و یهودیان حدود 20 مرتبه و بیش از 31 مرتبه [[اهل کتاب]] تکرار شده است که بیانگر اهمیت رخدادهایی است که در داستان حضرت موسی (ع) و قومش اتفاق افتاده و برای هدایت جامعه سرنوشت ساز است. | ||
=فهرست آیات مرتبط با حضرت موسی (ع)= | =فهرست آیات مرتبط با حضرت موسی (ع)= | ||
خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
آیات زیر آیاتی هستند که نام حضرت موسی (ع) یا داستانی مرتبط با آن حضرت در آنها ذکر شده است: | آیات زیر آیاتی هستند که نام حضرت موسی (ع) یا داستانی مرتبط با آن حضرت در آنها ذکر شده است: | ||
سوره بقره، | سوره بقره، آیه 51-67• سوره بقره، آیه 92 • سوره بقره، آیه 108 • سوره بقره، آیه 136 • سوره بقره، آیه 246-248 •سوره آل عمران، آیه 84 • سوره نساء، آیه 153 • سوره نساء، آیه 164 • سوره مائده، آیه 20-24• سوره انعام، آیه 84 • سوره انعام، آیه 91 • سوره اعراف، آیه 103-104 • سوره یونس، آیه 75-88 • سوره هود، آیه 17 • سوره هود، آیه 96 • سوره ابراهیم، آیه 5-8 • سوره اسراء، آیه 101 • سوره کهف، آیه 60 • سوره مریم، آیه 51 • سوره طه، آیه 9-19 • سوره انبیاء، آیه 48 • سوره شعراء، آیه 43-48• سوره نمل، آیه 7-10 • سوره قصص، آیه 10-20 • سوره احزاب، آیه 7 • سوره احزاب، آیه 69 • سوره صافات، آیه 114 • سوره صافات، آیه 120 • سوره شوری، آیه 13 • سوره زخرف، آیه 46 • سوره نازعات، آیه 15 • سوره اعلی، آیه 19 | ||
=نمونه آیاتی که نام حضرت موسی (ع) در آنها آمده= | =نمونه آیاتی که نام حضرت موسی (ع) در آنها آمده= | ||
* «سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَ هَارُونَ»: سلام بر موسی و هارون. <ref>سوره صافات، آیه 120</ref> | * «سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَ هَارُونَ»: سلام بر موسی و هارون. <ref>سوره صافات، آیه 120</ref> | ||
* «وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى | * «وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِینَ لَیْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ»: و (به یاد آورید) هنگامی را که با موسی چهل شب وعده گذاردیم؛ (و او، برای گرفتن فرمان های الهی، به میعادگاه آمد؛) سپس شما گوساله را بعد از او (معبود خود) انتخاب نمودید؛ در حالی که ستمکار بودید. <ref>سوره بقره، آیه 51</ref> | ||
* | * | ||
* «وَلَقَدْ | * «وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْكِتَابَ»: و ما به موسی هدایت بخشیدیم، و بنی اسرائیل را وارثان کتاب (تورات) قرار دادیم. <ref>سوره غافر، آیه 53</ref> | ||
* «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى | * «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ»: ما موسی را با آیات خود به سوی فرعون و درباریان او فرستادیم؛ (موسی به آنها) گفت: من فرستاده پروردگار جهانیانم. <ref>سوره زخرف، آیه 46</ref> | ||
=حضرت موسی (ع) در | =حضرت موسی (ع) در روایات= | ||
[[ | [[پیامبر خدا]] (ص) فرمودند: [[حضرت داود]] (ع) در روز شنبه به مرگ ناگهانی درگذشت. پس پرندگان با بالهای خود بر او سایه افكندند. <big>موسی كلیم الله</big> (ع) نیز در تیه (بیابان برهوت) مرد. پس آواز دهنده ای از آسمان جار زد: موسی (ع) مرد و كیست كه نمیرد؟ <ref>حكم النبی الأعظم صلى الله علیه و آله و سلم، (محمدى رى شهرى)، ج2، ص500</ref> | ||
پیامبر خدا (ص) فرمودند: موسی در حالی برانگیخته شد كه گوسفندان خانواده خود را می چراند و من نیز در حالی برانگیخته شدم كه گوسفندان خانواده ام را در جیاد می چراندم. <ref>سبل الهدى والرشاد فی سیرة خیر العباد (محمد بن یوسف صالحى دمشقى)، ج7، ص411</ref> | |||
[[امام | [[امام زین العابدین]] (ع) فرمودند: آخرین سفارشی كه خضر به موسی بن عمران علیهما السلام كرد این بود: هیچ كس در دنیا با كسی نرمی نكند مگر آن كه خداوند عزوجل در روز قیامت با او نرمی كند. <ref> بحارالأنوار (علامه مجلسى)، ج13، ص294.</ref> | ||
[[امام صادق(ع)]]<ref>ر.ک:مقاله امام صادق(ع)</ref>: به آن چه | [[امام صادق(ع)]]<ref>ر.ک:مقاله امام صادق(ع)</ref>: به آن چه امید نداری امیدوارتر باش تا به آنچه امید داری؛ زیرا موسی (ع) رفت كه مقداری آتش بیاورد اما وقتی به سوی خانواده خود برگشت، پیامبری مرسل بود. <ref>بحارالأنوار (علامه مجلسى)، ج68، ص144</ref> | ||
امام صادق (ع) : | امام صادق (ع) : موسی بن عمران علیه السلام گفت: پروردگارا، كدام عمل نزد تو برتر است؟ فرمود: دوست داشتن كودكان؛ زیرا سرشت آنان بر توحید من است و اگر آنها را بمیرانم، به رحمت خود به بهشت شان می برم. <ref> بحارالأنوار (علامه مجلسى)، ج101، ص97</ref> | ||
خداوند خطاب به | خداوند خطاب به موسی (ع) فرمود: «یا موسی، لاتُطَوِّلْ فی الدُّنْیا أملَكَ فَیَقْسُوَ قَلْبُكَ، والقاسِی القلبِ منّی بَعِیدٌ»: ای موسی! در دنیا آرزوی دراز نكن كه قلبت سخت می شود و انسان سخت دل از من بدور است. <ref> بحارالأنوار (علامه مجلسى)، ج70، ص398</ref> | ||
روایت شده است كه موسی (ع) گفت: پروردگارا! مرا از نشانه خشنودی خود از بنده ات خبر ده. خدای تعالی به او وحی فرمود: هرگاه دیدی كه من بنده ام را برای طاعت خود آماده و از معصیتم روی گردان می كنم، این نشانه خشنودی من است. <ref> بحارالأنوار (علامه مجلسى)، ج67، ص26</ref> | |||
=پانویس= | =پانویس= |