صدقه: تفاوت میان نسخه‌ها

صدقه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۴۹

۲۱٬۶۱۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۹ ژوئن ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Negahban

confirmed

۸٬۰۶۲

ویرایش

@@ خط ۵۰: / خط ۵۰: @@
 ۳. با صدقه مال کم نخواهد شد، همانطور که از موسی بن جعفر (علیهما‌السّلام) از پدران بزرگوارش از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده که فرمود: هیچ‌گاه مال انسان با صدقه کم نخواهد شد، پس بدهید و نترسید. «و ما نقَصَ مالٌ مِن صدَقةٍ قطّ فاعطوا و لا تَجبنوُا.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۳۱.    </ref>
 "
+۴. کمر شیطان را می‌شکند. «و الصّدَقَةًُ تکسِرُ ظَهْرهُ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۱۴.    </ref>
+۵. مرگ بد را دفع می‌کند. «الصّدقةُ تمنَعُ میتةَ السُوءِ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۲۴.    </ref>
+۶. عمر را زیاد می‌نماید. <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۱۹.    </ref>
+۷. روزی را زیاد و فقر را برطرف سازد. «اِستَنزلوُا الرّزقَ‌ بالصّدقه.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۱۸.    </ref> «البر و الصدقه ینفیانِ الفقرَ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۱۹.    </ref>
+۸. شفا و دوای مریض است. «داووا مرَضاکُم بالصّدقةِ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۲۰.    </ref>
+۹. از خطر خرابی محفوظ ماند. «دفع الله عزّوجلَّ عنه الهَدمَ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۲۴.    </ref>
+۱۰. خانه و شهر را آباد سازد. «انّ الصّدقةَ وصلةَ الرّحِم تعمِّرانِ الدّیارَ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۳۰.    </ref>
+۱۱. قضاء حتمی آسمانی را برطرف کند. «تدفَعُ القَضاءَ المُبرَمَ مِنَ السَّماءِ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۳۰.    </ref>
+۱۲. از اذیت درنده نگهداری نماید، چنان‌که از حضرت رضا (علیه‌السّلام) نقل شده: در زمان بنی‌اسرائیل، قحطی شدیدی سالیان پی در پی پدید آمد در نزد زنی لقمه نانی بود، آن را در دهان گذاشت، سائلی او را صدا زد، زن گفت: در چنین وقتی ببخشم؟ آن را از دهان بیرون آورد و به سائل داد که ناگهان بچه کوچک او، در بیابان مورد حمله گرگ قرار گرفت، او را در دهان گرفت و فرار کرد. مادر بدنبال آن می‌دوید و فریاد می‌زد، پروردگار جبرئیل را فرستاد، بچه را از دهان گرگ گرفت و به مادر تحویل داد، فرمود: «یا امة الله» آیا خوشنود شدی؟ این لقمه بجای آن لقمه است. «لقمةُ بلقمةٍ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۲۴.    </ref>
+۱۳. مالِ‌ انسان را از تصرف اشرار حفظ می‌کند، چنان‌که از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روایت شده، هر که در حالت اختیار مال خود را از خوبان دریغ دارد، خداوند در حالت اضطرار، مال او را نصیب اشرار کند. «من منعَ مالَهُ من الاَخیار اختیاراً صرَفَ اللّهُ مالَهُ الیَ الاشرارِ اضطراراً.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۳۱.    </ref>
+۱۴. هفتاد در از شر و بدی را می‌بندد. «قال النَّبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): الصّدَقةُ تسُدُّ سَبعینَ باباً مِنَ الشَّرََ.» <ref>قطب راوندی، سعید بن هبة‌الله، دعوات.    </ref>
+۱۵. تجارت سودمندی است، چه در دنیا و چه در آخرت، چنان‌که از علی (علیه‌السّلام)، روایت شده: هر گاه گرسنه شدید، با خدا بوسیله صدقه سودا کنید. «اذا اَملقتُم فتاجِرُوا الله بالصَّدقَةِ.» <ref>امام علی (علیه‌السلام)، نهج‌البلاغه، ص۳۵۲، حکم ۲۵۸.    </ref>
+۱۶. ناراحتی فکری وسوسه و ترس را برطرف سازد. «قال ابو عبدالله (علیه‌السّلام): اذا وَقعَ فی نفسِکَ شَیءٌ فخذ شَیئاً فتصدَّق بهِ علی اَوّلِ‌ مسکینٍ تلقاهُ فانَّ الله یَدْفعُ عَنکَ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۲۹.    </ref>
+۱۷. صدقه در شب، خشم خدا را فرو نشاند و گناه بزرگ را نابود ساخته و حساب را آسان گرداند. «انَّ صَدقةَ اللّیلِ تُطُفی غضبَ الرَّبَّ و تَمْحُوا ذَنبَ‌ العظیمِ و تُهوّن الحِسابَ‌.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۲۸.    </ref>
+۱۸. یک درهم صدقه بالاتر از ده شب، نماز است. «صدقةُ درهمٍ افضَل من صلوةٍ عشرٍ لیالٍ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۳۳.    </ref> باید توجه داشت که مراد از ده شب نماز، قسم مستحب آنست نه واجب، وگرنه اگر کوه ابوقبیس طلا گردد و در راه خدا انفاق شود، جای یک رکعت واجب را نخواهد گرفت.
+۱۹. قرض انسان ادا شود و برکت ایجاد کند. «الصدقةُ تَقضِی الدَّینَ‌ و تُخلِفُ البرَکةَ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۳۴.    </ref>
+۲۰. فرزندان انفاق‌کننده، مورد بخشش الهی قرار گیرند. «قال الصادق (علیه‌السّلام) ما اَحسَنَ عبدٌ الصّدقةَ فی الدُّنیا الا احسَنَ اللهُ الخلافةَ علی وُلِدِهِ مِن بَعدهِ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۳۵.    </ref>
+۲۱. نحسی روز و شب را برطرف می‌سازد، چنان‌که از امام صادق (علیه‌السّلام) روایت شده که پدران بزرگوارش از جد والاتبار خود نقل فرموده‌اند میان من و مردی زمینی بود. آن مرد، اراده کرد آن را قسمت کند. چون از اهل نجوم بود، در ساعت خوبی اقدام کرد، وقتی به سوی این کار بیرون آمد، بدنبال پدرم فرستاد، چون زمین را قسمت کردند، بهترین سهم نصیب پدرم شد، آن مرد تعجب کرد، پدرم به او فرمود: چرا تعجب می‌کنی؟ جریان ساعت را گفت. حضرت فرمود: آیا تو را به بهتر از آنچه انجام دادی، دلالت نکنم؟ چون صبح کردی، به صدقه‌ای تصدق کن که نحسی آن روز از تو برطرف خواهد شد و چون شب‌نمایی، صدقه بده که نحسی آن شب از تو برطرف خواهد گردید. «اذا اَصبَحتَ فَتَصدَّق بِصَدَقَةٍ تُذهب عَنکَ نَحَس ذلکَ الیَومِ، وَ اذا اَمسَیتَ فَتَصَدَّق بِصَدقةٍ تذهب عَنکَ نحس تِلکَ اللَّیلة.» <ref>فیض کاشانی، محمدمحسن، نوادر الاخبار فیما یتعلق باصول الدین، ص۵۳.</ref><ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۴، ص۶.    </ref><ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۳۲.    </ref> «کلُّ معروف صدقَةٌ الی غنیَّ او فقیر فتصَدَّقوا ولو بَشِقِّ تَمرَةٍ و اتَّقوا النّار ولو بشِقَّ التَّمرةِ‌ فانَّ الله عزوجلّ یربیها لصاحبِها کما یربّی اَحَدُکم فلوه اَو فصیلَهُ حتّی یوفِّیهُ اِیّاها یَومَ القیمةِ حتّی یکونَ اَعظمَ مِن الجَبَلِ العَظیم.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۲۲.    </ref>
+== موضوع نحس بودن اوقات==
+موضوع نحسی روز و شب، چنان‌که در شرح گفتار رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) (ساعاتُهُ اَفْضلُ السَّاعاتِ) گذشت، هم از آیات قرآنی استفاده می‌گردد و هم از روایات، بعلاوه با تجربه ثابت شده که بعضی از روزها، برای انسان نحس گشته و در آن روز مصائب گوناگونی به سوی او رو می‌آورد و یا در بعضی از شب‌ها، حوادث رقت‌بار و قضایای کوبنده‌ای بوجود می‌آید که خود دلیل بر صحت و امکان آنست‌ـ والله اعلم.
+=صدقه عامل پاکی فرد و جامعه=
+«خُذْ مِنْ أمْوالِهِم صَدَقة تُطَهِّرُهُم وَ تُزَّکیهم بِها...؛ <ref>توبه/سوره۹، آیه۱۰۳.    </ref> از اموال آن‌ها صدقه‌ای (به عنوان زکات بگیر تا به وسیله آن، آن‌ها را پاک‌سازی و پرورش‌دهی و (به هنگام گرفتن زکات) به آنها دعا کن که دعای تو مایه آرامش آن‌هاست و خداوند شنوا و داناست.»
+در این آیه اشاره به یکی از احکام مهم اسلامی یعنی مسأله زکات به عنوان یک قانون کلی شده است و خداوند در ابتدای این آیه چنین به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دستور می‌دهد؛ از اموال آن‌ها صدقه‌ای بگیر و در ادامه به دو قسمت، فلسفه اخلاقی روانی و اجتماعی زکات اشاره کرده و می‌فرماید؛ تو با این کار آنها را پاک می‌کنی و نموّ می‌دهی، آن‌ها را از رذائل اخلاقی، از دنیاپرستی و بُخل و اِمساک پاک می‌کنی و نهال نوع دوستی و سخاوت و توجه به حقوق دیگران را در آنها پرورش می‌دهی.
+از این گذشته مفاسد و آلودگی‌هائی که در جامعه به خاطر فقر و فاصله طبقاتی به وجود می‌آید با انجام این فریضه الهی برمی‌چینی و صحنه اجتماع را از این آلودگی‌ها پاک می‌سازی و نیز همبستگی اجتماعی و نموّ و پیشرفت اقتصادی را در سایه این‌گونه برنامه‌ها تأمین می‌نمائی. <ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۸، ص۱۱۷.    </ref>
+=شرایط صدقه=
+آن‌گونه که از سخنان معصومین (علیهم‌السلام) و آیات قرآن کریم استفاده می‌شود صدقه دارای شرایطی می‌باشد از جمله؛
+۱- قبل از هر چیز، صدقه باید از اموال حلال و خوب و سالم باشد؛ «یا أیها الَّذینَ آمَنُوا أنْفِقُوا مِنْ طَیباتِ ما کسَبْتُمْ وَ...؛ <ref>بقره/سوره۲، آیه۲۶۷.    </ref> ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از قسمت‌های پاکیزه اموالی که (از طریق تجارت حلال) به دست آوردید، و از آن چه از زمین برای شما خارج ساخته‌ایم انفاق کنید!»
+۲- بهتر است که صدقه و انفاق مخفی باشد؛ «وَاِنْ تُخْفُوها وَ تُؤتُوها الفُقَراءَ فَهُوَ خَرٌ لَکمْ؛ <ref>بقره/سوره۲، آیه۲۷۱.    </ref> هر گاه آن‌ها را مخفی ساخته و به نیازمندان بدهید برای شما بهتر است.»
+۳- این که صدقه و انفاق همراه با آزار و منّت نباشد؛ «یا أیها الَّذینَ آمَنُوا لاتُبْطِلُوا صَدَقاتِکمْ بِالمَنِّ و...؛ <ref>بقره/سوره۲، آیه۲۶۴.    </ref> ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بخشش‌های خود را با منّت و آزار باطل نسازید همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می‌کند، و به خدا و روز رستاخیز، ایمان نمی‌آورد...»
+۴- انفاق و صدقه باید توأم با اخلاص و خلوص نیت باشد؛ «ینْفِقُونَ أموالَهُمْ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللهِ؛ <ref>بقره/سوره۲، آیه۲۶۵.    </ref> «کسانی که اموالشان را برای جلب خوشنودی خدا انفاق می‌کنند.»
+۵- انفاق و صدقه از اموالی باشد که آن‌ها را دوست داریم و مورد علاقه ماست؛ «لَنْ تَنالُوا البِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ...؛ <ref>آل عمران/سوره۳، آیه۹۲.    </ref> هرگز به (حقیقت) نیکوکاری نمی‌رسید مگر این که از آن‌چه دوست می‌دارید (در راه خدا) انفاق کنید،...»
+۶- این که انفاق‌کننده هرگز خود را مالک حقیقی تصور نکرده، بلکه خود را واسطه بین خدا و خلق بداند؛ «وَأنْفِقُوا مما جَعَلَکمْ مَسْتَخْلِفْین فِیهِ؛ <ref>حدید/سوره۵۷، آیه۵۳۸.    </ref> انفاق کنید از آنچه خداوند شما را نماینده خود در آن قرار داده است.» <ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۳۲۴.    </ref>
+=مصارف صدقه=
+«إنّما الصَّدَقاتُ لِلْفُقَرا والمَساکینَ والعامِلینَ و...» <ref>توبه/سوره۹، آیه۶۰.    </ref>
+این آیه به روشنی مصارف واقعی صدقه را بیان کرده و به تمام توقعات بی‌جا پایان می‌دهد و آن را در هشت مصرف خلاصه می‌کند:
+۱- فقرا؛
+۲- مساکین؛
+۳- عاملان و جمع‌آوری‌کنندگان زکات که آن‌چه به آن‌ها داده می‌شود در حقیقت به منزله مزد و اُجرت آن‌ها است؛
+۴- «مُؤلِفَة قلوبُهُم» یعنی کسانی که انگیزۀ معنوی نیرومندی برای پیشبرد اهداف اسلامی ندارند و با تشویق مالی می‌توان تألیف قلب و جلب محبت آنان را نمود؛
+۵- برای آزاد ساختن بردگان؛
+۶- برای اداء دِین بدهکاران و آنها که بدون جُرم و تقصیر زیر بار بدهکاری‌ مانده و از ادای آن عاجز شده‌اند؛
+۷- مصرف در راه خدا و منظور آن، تمام راه‌هایی است که بر گسترش و تقویت آئین الهی منتهی شود؛
+۸- «وَابنِ سبیل» و کمک به واماندگان در راه، مسافرانی که بخاطر علتی در راه مانده و زاد و توشه کافی برای رسیدن به مقصد ندارند. <ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۸، ص۵.    </ref>
+=انفاق و صدقه=
+شکی نیست در اینکه انفاق به بینوایان، از صدقات مشروع بحساب آمده و دارای فوائد مذکور است، اما آیا انفاق به غیر فقیر نیز صدقه بوده و فوائد گذشته را هم در بر دارد یا نه؟
+از روایات استفاده خواهد شد که انفاق بطور کلی صدقه است و دارای همان فوائد خواهد بود، گرچه در بسیاری از آن‌ها ذکر فقراء و مساکین شده، چنان‌که در اصل خطبه شعبانیه نیز ذکر گردیده.
+از جمله روایاتی که بر مطلوب ما دلالت دارد، روایتی است که از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل گردیده که: هر احسانی چه به مال‌دار و چه به فقیر، صدقه است. پس صدقه دهید، گرچه به نصف خرمایی باشد، و از آتش پرهیز نمائید، گرچه به نصف خرمایی باشد.
+پس بدرستی که خداوند بزرگ آن نیمه خرما را برای صاحب صدقه تربیت می‌کند، ‌چنان‌که یکی از شما بچه الاغ یا بچه شترش را می‌پروراند، ‌تا اینکه آن را در قیامت به او رد کند، بزرگ‌تر از کوه بزرگ. «کلّ معروف صدقة الی غنیّ او فقیرٍ فتصدّقوا ولو بشق تمرةٍ و اتّقُوا النّار ولو بشقّ التَّمرَةِ فانَّ اللهَ‌ عزوجلّ یربیها لصاحبها کما یُربّی احدُکم فَلْوَهُ اَوْ فَصیلهُ حتی یوقّیَهُ ایّاه یوم القیامة حتی یکون اعظم من جبل عظیمِ.» <ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۲۲.    </ref>
+=چگونگی انفاق=
+اصولاًُ باید دانست که در آئین اسلام، در هر موضوعی خداوند حد وسط را ملاحظه کرده و به آن فرمان داده است و لذا نه افراط در آن دیده می‌شود و نه تفریط و بهمین جهت، امت هم به امت وسط نامیده شده است. «و کذلک جعلناکم امّةَ وَسَطاً لتَکونوُا شُهَداءَ علَی النّاس؛ <ref>بقره/سوره۲، آیه۱۴۳.    </ref>
+یکی از موضوعاتی که می‌توان در آن حد وسط را مشاهده کرد، انفاقات و صدقات است؛ خداوند بزرگ چنین دستور فرموده: نه آن‌ اندازه انفاق کن که به نکوهش و حسرت بنشینی و نه دست‌های خود را به گردن‌بندی و هیچ انفاق ننمایی، بلکه میانه‌روی را پیشه خود ساز. «و لا تجعل یدکَ مغلُولةً الی عُنقِکَ و لا تَبسطها کلَّ البَسطِ فَتَقعُدَ ملوُماً مَحسوراً.» <ref>اسرا/سوره۱۷، آیه۲۹.    </ref>
+علت نزول آیه آن‌طور که از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل گردیده این بود که امکان نداشت کسی شرفیاب حضور پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شود و از او چیزی درخواست نماید و حضرت او را رد سازد.
+روزی زنی بچه خود را نزد او فرستاد و گفت: اگر آن حضرت فرمود: چیزی ندارم، بگو پیراهن خود را بده بچه نزد ایشان رفت، حضرت چیزی نداشت، آن کودک پیراهن او را گرفت آیه فرود آمد که میانه‌روی را مراعات کن. <ref>فیض کاشانی، محمدمحسن، تفسیر صافی، ج۳، ص۱۸۹.    </ref>
+=صدقه‌ مقبول=
+شکی نیست در اینکه در دنیا، انفاقات روی اغراض صورت می‌گیرد؛ گاهی برای شهرت در میان مردم، زمانی، برای تلافی کردن، و گاه برای زیادی هوادار، روزی بجهت کوبیدن حریف، و ممکن است برای انگیزه‌های دیگر انجام گیرد، البته بسیار هم دیده شده که برای رضای خدا و بجهت فرمان آفریدگار با عظمت و حکیم و داناست. و نیز انفاقات گاهی از مال حلال و زمانی از حرام و گاه از مال شبهه‌ناک صورت می‌گیرد.
+بنابراین باید کوشید که صدقه و انفاقی که آن‌اندازه ارزنده است و دارای فوائد بسیاری است، با موانعی توام نگردد که مردود شناخته شود و مورد قبول حضرت احدیت قرار نگیرد، بلکه تا بتواند باید با تلاش بسیار و دقت زیاد، آن را از مال حلال تهیه کرده، خالصانه برای تحصیل خوشنودی خدای بزرگ، در خفا و پنهانی، انفاق نموده تا فوائد مذکور نصیب او گردد.
+خداوند حالات فُسّاق را که بیان می‌کند چنین می‌فرماید: بگو (ای پیغمبر) شما با میل یا اکره انفاق کنید، هرگز از شما پذیرفته نخواهد شد؛ زیرا شما ملت فاسقی هستید. «قل انفقوا طوعاً اَوْ کَرهاً لن یُتقَبَّلَ منکم اِنّکُم کُنتُم قوماً فاسقینَ.» <ref>توبه/سوره۹، آیه۵۳.    </ref>