خوارج: تفاوت میان نسخه‌ها

آن چه در باره [[خوارج]] بیشتر مد نظر و عطف توجه است، تفکر آن ها است نه اشخاص ایشان که البته از آغاز پیدایش تا کنون در هر مقطعی از زمان، به نوعی حضور دارند.  به گواه تاریخ، خوارج زمانی شکل گرفت که گروهی از افراد خودسر که عضو  سپاه [[امام علی علیه السلام]] در [[جنگ صفین]] بودند،  در پی طرح مسئله [[حکمیت]] و پذیرش آن از سوی امام، با آن مخالفت کرده راه خود را از راه حضرت جدا کرده آماده مقابله با ایشان شدند.در نگاه خوارج، حکمیت خلاف بوده و همه کسانی که به آن راضی شدند خصوصا امام علی علیه‌السلام، می بایستی از این خطا توبه می کردند.  

خوارج جمع خارجی است و در اصطلاح عام به معنای سرکشی و شورش علیه امام برحق مسلمانان می باشد. <ref> [[شهرستانی ابوالفتح محمد]]، [[الملل و النحل]]، ج۱، ص۱۳۱، تحقیق احمد فهیمی محمد، [[بیروت]] - [[لبنان]] دارالکتب العلمیه.</ref>  

خوارج یکی از گروه های تاثیر گذار  پر حاشیه در فضای [[تاریخ اسلام]] است. مهم ترین تاثیر این فرقه، ایجاد انشعاب و دو دستگی در سپاه امام علی علیه السلام بود. <ref> [[بلاذری]]، جمل من أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۱۳؛ طبری، تاریخ الطبری، بیروت، ج۵، ص۶۲.</ref> این حادثه موجب شد تا اولین گروه معارض دینی در اسلام شکل بگیرد.<ref> نجار، الخوارج عقیدة و فکرا و فلسفة، ۱۹۸۸م، ص۱۴۴؛ [[معیطه احمد]]، الاسلام الخوارجی، ۲۰۰۶م، ص۱۴، ۱۷؛ [[ناصر عبد الکریم العقل]] الخوارج اول الفرق فى تاریخ الاسلام، ۱۴۱۹ق، ص۲۴-۲۵</ref>

البته خوارج در زمان [[امام حسن علیه السلام]] جهت مقابله با معاویه، به سپاه امام پیوستند.<ref>[[شیخ مفید]]، [[الارشاد فى معرفة حجج اللّه على العباد]]، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۱۰؛ [[بهاءالدین اربلی]]، [[کشف الغمّة فی معرفة الائمة]]، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۶۲.</ref> همچنین پس از صلح حضرت، مبارزه با معاویه و [[امویان]] را ادامه دادند.<ref> [[بلاذری احمد بن یحیی]]، [[جمل من أنساب الأشراف]]، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۱۶۹؛ طبری، تاریخ الطبری، بیروت، ج۵، ص۱۶۵-۱۶۶؛ [[عاملی جعفر مرتضی]]، علی (ع) و الخوارج، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۵۱؛ [[سهیر قلماوی]]، [[ادب الخوارج فی العصر الاموی]]، ۱۹۴۵م، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref> خوارج، امویان و پیروان شان را کافر می دانستند و معتقد بودند که برای ریشه کن شدن ظلم می بایستی با هر کسی که کافر است، مبارزه کرد.<ref>سبحانی محمد تقی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۵۸-۱۷۴.</ref>

[[بنی امیه]] در مناطقی چون [[عراق]] و [[ایران]] سعی در سرکوبی شدید خوارج داشتند.<ref> اابلاذری، جمل من أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۳۰؛ [[دینوری ابن قتیبه]]، [[الأخبار الطوال]]، ۱۹۶۰م، ص۲۷۰-۲۷۷.</ref> البته این رویارویی ها به تدریج موجب ضعف دولت اموی شده در نهایت به سقوط دولت آنان انجامید.  

خوارج حقوق و تکالیف [[عرب]] و [[موالی]] را مساوی هم می دانند و معتقدند گناه کاران برای همیشه مستحق عذاب اند.<ref>شهرستانی، ابوالفتح محمد، الملل و النحل، ج۱، ص۱۳۲، تحقیق احمد فهیمی محمد، بیروت - لبنان دارالکتب العلمیه.</ref>  

[[رده:حکمیت]]

[[رده:جنگ نهروان]]