confirmed
۵٬۹۲۲
ویرایش
تمیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تَمیمیّه (یا زُراریه) از فرق غلات شیعه | تَمیمیّه (یا زُراریه) از فرق غلات شیعه است. این فرقه در باب امامت «[[واقفی]]»اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را [[قائم آل محمد]] می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد. | ||
==موسس== | ==موسس== | ||
ابو الحسن اشعری می گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است.<ref>ر.ک، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص 103</ref> | [[ابو الحسن اشعری]] می گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است.<ref>ر.ک، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص 103</ref> | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
[[كشّى]] مى نويسد زرارة در حدود سال 80 هجرى در دار الوليد [[كوفه]] مى زيست و از حواريين [[امام محمد باقر]] (ع) و [[امام جعفر صادق]] (ع) بود. | |||
به گفته نجاشی، زرارة بن اعين بن سنسن، غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. [[ابو جعفر محمد بن على بن حسين بن بابويه]] می گوید كتاب «الاستطاعه و الجبر» تأليف زرارة است. [[شيخ طوسى]] در «الفهرست» مى نويسد: نام وى عبد ربه مكنى به ابو الحسن، مردى احول و در اصل بنده اى رومى بود كه به دست مردی از قبیه بنی شیبان آزاد شد. جدّ وى سنسن در روم و از راهبان بود.وى برادرانى به نام های حمران نحوى، بكير بن اعين و عبد الملك بن اعين داشت.مامقانى مى نويسد. احاديثى كه به وی منتسب است نشان می دهد که سخت ضعیف السند است.از اخبار وارده در مذمت او آن است كه پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبيد را به [[مدينه]] فرستاد تا جانشين آن حضرت را بشناسد. چون مرگ او فرا رسيد [[قرآن]] را در دست گرفت و گفت هركسی كه امامتش اين مصحف را ثابت كند امام من است.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 123 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارت.</ref> | |||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر | تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی»اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر آن‌اند که روزی ظهور خواهد کرد. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 124</ref> <ref>عباس اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ص 253</ref> | ||