confirmed
۵٬۷۴۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
فرقه عجارده از فرقه ای به نام [[عطویه]] که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است. | فرقه عجارده از فرقه ای به نام [[عطویه]] که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است. | ||
<ref>البغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۷۲.</ref> عبد الکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه بیهسیه بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است. <ref>الشهرستانی، عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۴، ج۱، ص۱۲۷. | <ref>البغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۷۲.</ref> عبد الکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه [[بیهسیه]] بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است. <ref>الشهرستانی، عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۴، ج۱، ص۱۲۷. | ||
</ref>این فرقه به عنوان بزرگ ترین فرقه از فرق خوارج معرفی شده است، زیرا که عجارده پیروان مختلفی را به عنوان زیر مجموعه خود در برداشت. | </ref>این فرقه به عنوان بزرگ ترین فرقه از فرق خوارج معرفی شده است، زیرا که عجارده پیروان مختلفی را به عنوان زیر مجموعه خود در برداشت. | ||
البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج، را گاهی می توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده اند و افرادی را با تفکر خود همراه می کردند. این مسئله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر مجموعه عجارده قرار گیرند. | البته علت وجود انشعابات گسترده در خوارج، را گاهی می توان در تحمیل عقاید شخصی افرادی جستجو کرد که در جوامع آن روز دارای نفوذ فراوانی بوده اند و افرادی را با تفکر خود همراه می کردند. این مسئله موجب شد که بیش از پانزده فرقه زیر مجموعه عجارده قرار گیرند. | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
</ref> | </ref> | ||
ابو الحسن اشعری و عبد القاهر بغدادی در آثار خود <ref>الاشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیا الثراث العربی، ص۲۴</ref>. <ref>البغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۱۸</ref>. <ref>البغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۵۴.</ref> | ابو الحسن اشعری و عبد القاهر بغدادی در آثار خود <ref>الاشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیا الثراث العربی، ص۲۴</ref>. <ref>البغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۱۸</ref>. <ref>البغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۵۴.</ref> | ||
14 فرقه را که عبارت است از: | 14 فرقه را که عبارت است از: [[میمونیه]]، [[خلفیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[خازمیه]]، [[معلومیه]]، [[مجهولیه]]، [[صلتیه]]، [[ثعالبه]]، [[اخنسیه]]، [[معبدیه]]، [[شیبانیه]]، [[رشیدیه]] و [[مکرمیه]] را از انشعابات عجارده بر شمرده اند. | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
۶. تکفیر مرتکبین گناه به سبب گناه | ۶. تکفیر مرتکبین گناه به سبب گناه | ||
۷. وجوب قیام و خروج بر پیشوای جائر | ۷. وجوب قیام و خروج بر پیشوای جائر | ||
۸. این فرقه [[سوره یوسف]] را از قرآن نمی‌دانستند و معتقد بودند محتوای این سوره، داستانی عاشقانه است و ارتباطی با قرآن ندارد. | ۸. این فرقه [[سوره یوسف]] را از [[قرآن]] نمی‌دانستند و معتقد بودند محتوای این سوره، داستانی عاشقانه است و ارتباطی با قرآن ندارد. | ||
<ref>فخررازی، محمد بن عمر، اعتقادالمسلمین والمشرکین، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۲، ص۴۷</ref>. | <ref>فخررازی، محمد بن عمر، اعتقادالمسلمین والمشرکین، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۲، ص۴۷</ref>. | ||
همچنین عجارده متفق اند که كودكان هرگاه بالغ شدند باید به [[اسلام]] خوانده شوند و یا اسلام را توصیف نمایند و قبل از این باید از آن ها دوری کرد. عجارده با [[ازارقه]] در یك مورد اختلاف دارند به این که ازارقه بردن اموال مخالفان را جایز می دانند، ولى عجارده معتقدند که بردن مال هیچ یك از آنان جایز نیست مگر این كه او را كشته و مال شان را به یغما بریم. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین. | همچنین عجارده متفق اند که كودكان هرگاه بالغ شدند باید به [[اسلام]] خوانده شوند و یا اسلام را توصیف نمایند و قبل از این باید از آن ها دوری کرد. عجارده با [[ازارقه]] در یك مورد اختلاف دارند به این که ازارقه بردن اموال مخالفان را جایز می دانند، ولى عجارده معتقدند که بردن مال هیچ یك از آنان جایز نیست مگر این كه او را كشته و مال شان را به یغما بریم. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین. | ||