دروزیه: تفاوت میان نسخه‌ها

فرقه [[مدعیان اسلام|دروزیه]] فرقه‌ ای مذهبی است که در حقیقت انشعابی از مذهب اسماعیلیه می باشد، در اوایل قرن پنجم قمری و با حمایت‌های ششمین خلیفه فاطمی، «الحاکم بامر الله» بر مبنای اعتقاد به الوهیت الحاکم بامرالله، ششمین خلیفه فاطمی در [[مصر]] به وجود آمد و امروزه اکثراً در کشور لبنان سکونت دارند. از جمله رهبران این گروه، حمزة بن علی بن احمد زوزنی (خادم مخصوص الحاکم) و محمد بن اسماعیل نشتکین دروزی می‌باشند.

امروزه جامعه دروزی از نگاه ساختار ديني به دو بخش یا طبقه تقسیم شده است:

گروه عاقلان داراي دو رئيس ديني اند که هر کدام از آنان شيخ عاقلان خوانده مي شود، عاقلان کساني اند که به احکام عملي ديني؛ يعني خود داري از مي گساري و استعمال دخانيات و نيز داشتن رفتار زاهدنه در غذا و پوشاک پايبندند، آنان لباس جدا از لباس جاهلان دارند و عمامه سفيد استوانه اي شکل بر سر مي گذارند و لباس ساده مي پوشند.

گروه جاهلان، ساير افراد جامعة دروزيان را تشکيل مي دهند و گاه شَراحيّن نيز خوانده مي شوند، زيرا حق دارند برخي از شرح هاي رساله هاي دروزيان را بخوانند و حق خواندن اصل رساله ها و تلاوت قرآن را ندارند و آنها مجازند از دخانيات و ساير لذت هاي دنيوي و رفاه در معيشت بهره مند شوند. و موظف به پوشيدن لباس خاص نيستند.

'''ه. عدم پايبندي به هيچ يک از مذاهب فقهي'''

'''ز. اعتقاد به نسخ احکام فقهي مانند: حج و زکات'''

حمزه بنيان گذار اين فرقه مي گويد: عذابي که براي گنهکاران است، همين انتقال دنيوي است؛ از درجه بلندتر به مرتبة نازل تر؛ هرچه اين انتقال بيشتر ادامه يابد، جايگاه ديني او فروتر گردد. چنانکه پاداش نيز با انتقال از درجه اي به درجة فراتر در علوم ديني تحقق مي يابد.

'''ط. انکار پيامبران الهي'''

'''ی. باطن گرايي مطلق'''

دروزيان در فقه تابع مذهب حنفي مي باشند و علّت آن هم اينست که حاکمان عثماني بعد از فتح سوريه و لبنان در سال 1516 ميلادي، اين مذهب فقهي را بر مردم آن منطقه به زور تحميل نمودند، ولکن عملاً پايبند به مذهب خاص نيستند. <ref>[http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-sects/item/442-1390-07-12-13-08-17%20http://www.hajij.com برگرفته از سایت: hajij.com]</ref>

دروزيان معتقدند که پس از پنهان شدن حاکم، شريعت برداشته شده و خداوند به جاي « سبع دعائم تکليفيه» هفت خصلت اخلاقي به عنوان «سبع خصال توحيديه» بدين شرح مقرر فرموده است:<ref>[http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-sects/item/442-1390-07-12-13-08-17%20http://www.hajij.com برگرفته از سایت: hajij.com]</ref>

- به جاي نماز «صدق للسان»

- به جاي زکات، «حفظ الاخوان»

- به جاي روزه «ترک عبادة العدم و البهتان»

- به جاي حج «برائت از طغيان»

- به جاي شهادتين «توحيد و پرستش حاکم در هر عصر و زمان»

- به جاي جهاد «رضا به فعل او کيفما کان»

- عوض ولايت «تسليم امر او در سرّ و حدثان»

-دروزيه معتقدند که: روزه ماه رمضان نسخ شده است، لذا آن را ناروا شمرده اند و به جاي آن نه روز اول ذي حجه را روزه مي گيرند و عيد اعظم آنان عيد قربان است. هر چند برخي از معاصران آنان، روزه ماه رمضان را مستحب شمرده و تنها وجوب آن را انکار کرده اند.<ref>[http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-sects/item/442-1390-07-12-13-08-17%20http://www.hajij.com برگرفته از سایت: hajij.com]</ref>

- هر گاه مرد دروزي با يکي از زنان هم مذهب خود ازدواج کند، لازم است در تمام دارايي خود با او به مساوات رفتار کند و هنگام طلاق و جدايي اگر زن از اطاعت همسرش خارج شده و مرد با او به انصاف رفتار کرده باشد، مالک نيمي از دارايي هاي زن مي شود، ولي اگر مرد به همسرش ستم کرده باشد، زن تمام دارايي خود را از خانه همسر مي برد.

- کسي که همسرش را طلاق مي دهد، براي او حرام ابدي مي شود و حتي با وجود محلل هم ازدواج دوباره با وي جايز نمي شود و از اين رو طلاق رجعي و باين نزد دروزيان يکسان است.

مقصود از ازدواج نزد دروزيان تنها توليد نسل و حفظ بقاي آن است. از اين رو اگر ثروتمندي چهار فرزند آورد و يا تهيدستي به مقدار توان خويش اولاد دار شد، واجب است که در بقية عمر خويش از همسرش دوري گزيده، با وي همبستر نشود.

- ازدواج دروزي با غير درزوي حرام است.

- چند همسري، حرام است و بايد به يک همسر از مذهب خويش اکتفا نمود. بنابراين کسي که همسر دوم برگزيند، عقد ازدواج او باطل است.

==احکام وصيت در فقه دروز==

از ديدگاه فقه دروزي هر کس مي تواند تمام دارايي هاي خويش را به کسي وصيت کند. تنها شرط وصيت آنست که اموالي را وصيت کند که با سعي و تلاش خود کسب کرده باشد. اما اموالي را که از پدران خويش به ارث برده است، بايد ميان اولادش تقسيم گردد.

در کتاب مقدس دروزيان آمده است که دروزيان بخشي از دارايي هاي خود را به ميزان يک دوازدهم براي طبقه عقّال و مستمندان وصيت کنند.

تسامح و سهل گيري در جاي جاي فرايض و شعاير ديني آنان مشاهده مي شود . مثلاً در وضو تصريح مي کنند که شستن دست ها از مرفق تا سر انگشتان يا به عکس فرق نمي کند. اگر آب براي وضو کافي باشد، پاها را مي شويند و گرنه به مسح اکتفا مي کنند و همچنين در نماز تصريح مي کنند که دست باز يا دست بسته هر دو جايز است. و آنچه در نماز اهميّت دارد، توجه و نيّت است. کسانيکه به اخلاق پايبند نيستند و يا گناهي مرتکب شده، ولي توبه نکرده است، اجازة ادا نماز نمي دهند

گفته شده که دروزيان در عهد فاطميان به دو گونه نماز مي خواندند: گروهي به شکل اهل سنت و گروهي به سبک شيعه، چون علماي مذهب به خطر اختلاف پي بردند، فتوا دادند که اصل در نماز توجه و قلبي و نيّت پاک است و شکل ظاهري آن اهميتي ندارد.

فرقه دروزيه گرچه منشعب از مذهب اسماعيليه مي باشد و بايد در بخشي از عقايد و باورها و يا احکام عملي شباهت هايي با هم داشته باشند و لکن آنگونه که پيداست، غير از باطن گرايي و تاويل در اصول و فروع، هيچگونه رابطه اي بين اين دو فرقه به چشم نمي خورد. الا اينکه مذهب اسماعيليه زمينه ساز پيدايش اين فرقه بوده است. و الحاکم بأمر الله، خليفه فاطمي در پديد آمدن عقايد دروزيان نقش اساسي داشته است. زيرا او هيچگاه داعيان دروزي را که ادعاي الوهيت حاکم را داشته، مورد نکوهش و مذمت قرار نداده است، بلکه در خفا مشوق آنها بوده است.<ref>[http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-sects/item/442-1390-07-12-13-08-17%20http://www.hajij.com برگرفته از سایت: hajij.com]</ref>