confirmed
۵٬۹۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
فرقه اخبارى، ظواهر الفاظ قرآن را «حجت» نمى دانند و می گویند چون قرآن داراى مطلقات و عموماتى است و بسیارى از آن ها | فرقه اخبارى، ظواهر الفاظ قرآن را «حجت» نمى دانند و می گویند چون قرآن داراى مطلقات و عموماتى است و بر بسیارى از آن ها «تخصیص» و تقیید عارض شده به گونه ای که موجب اجمال گردیده است، پس نمى توان ظواهر آن را «حجت» دانست و بدان عمل کرد. همچنین مى گویند چون قرآن مشتمل بر مطالب عالیه و مضامین شامخه است، پس هر کسی نمی تواند آن را بفهمد، بلکه منحصر به راسخان در علم و علماى [[تأویل|تأویل]] است و نمى توان الفاظش را بر معنایى در ظاهر حمل نمود و آن را «حجت» دانست. | ||
==تفاوت اخباری و اصولی== | |||
در برابر اخباری ها، گروهى از فقهاى اسلام هستند که آنان را اصولى می گویند. آنان در استنباط احکام شرعیه فرعیه به استناد ادله تفصیلیه که «قرآن» و «سنت» و «اجماع» و «عقل» مى باشد، از علم [[اصول فقه]] نیز استفاده مى کنند و از قواعد آن که اصل «[[برائت]]» و «[[استصحاب]]» و عمل به ظن و تمیز بین اخبار است بهره مى گیرند.اصولی ها مدارک احکام را «قرآن» و «[[سنت]]» و «[[اجماع]]» و «[[عقل]]» مى دانند، و اخباری ها فقط «کتاب» و «سنت» را مدرک احکام دانسته اند و مدرکیت کتاب را نیز به ضمیمه سنت و با تفسیر وارد از [[ائمه]] مى دانند و به اجماع و عقل اعتنایى ندارند. همچنین اجتهاد را «[[واجب کفائى]]» و در صورت منحصر بودن واجد صلاحیت، «[[واجب عینى|واجب عینى]]» مى دانند و اخباری ها اجتهاد را «حرام» مى شمارند.اصولی ها مى گویند:امورى که نصی بر حرمت آن نرسیده باشد، مباح است. بر خلاف ایشان، اخباری ها «احتیاط» بر این گونه موارد را واجب مى دانند. اصولی ها اخبار را به «صحیح» و «ضعیف» و «حسن» و «موثق» تقسیم مى کنند،امّا اخباری ها خبر را فقط منحصر به «صحیح» و «ضعیف» مى دانند.نزدیک به دو قرن بین [[اخباری ها|اخباری ها]] و [[اصولی ها|اصولی ها]] اختلاف بود و اخباری ها بر اصولی ها غلبه داشتند تا این که آقا [[محمد باقر بهبهانى]] (متولد بین سالهاى 1116 تا 1118 ه و در گذشته بین سال هاى 1205 تا 1208 ه) که او را آقاى مطلق و «مجدد» رأس مائه مى خواندند بر مسند فقاهت نشست و بساط علماى اخبارى را برچید و از زمان او مجتهدان بر اخباری ها غلبه یافتند.یکى از شعرا درباره وى گفته است: و البهبهانى معلم البشر، مجدّد المذهب فى الثانى عشر ازاح کل شبهة و ریب، فبان للمیلاد کنه الغیب. <ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 40 همراه با ویرایش و اصلاح جملات </ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == |