مقداد: تفاوت میان نسخه‌ها

|زمان اسلام آوردن

|نقش‌ برجسته

'''مقداد بن عمرو، معروف به مقداد بن اسود''' سیزدهمین نفری است که [[مسلمان]] شد از این رو جزء سابقین در [[اسلام]] است و همچنین جزء هفت نفری است که نخستین بار اسلام خود را اظهار نمودند، او دو دفعه [[هجرت]] نمود و معروف به (هاجر الهجرتین) است، یکبار بر اساس دستور [[پیامبر(ص)]] همراه عدّه ای از مسلمانان به [[حبشه]] هجرت کرد و مرتبه دوم به [[مدینه]] هجرت نموده است.

مقداد پس از رحلت پیامبر(ص)، از جانشینی [[امام علی(ع)]] حمایت کرد و با [[ابوبکر]] [[بیعت]] نکرد و از معدود افرادی بود که در تشییع [[حضرت زهرا(س)]] حضور داشت. مقداد را از مخالفان سرسخت [[خلافت]] [[عثمان]] برشمرده‌اند.  

مقداد فرزند «اسود بن عمرو بن ثعلبه كندی بهرائی» معروف به مقداد بن اسود و مقداد كندی است.

مقداد از پیش‏گامان در اسلام و از [[اصحاب]] جلیل القدر [[رسول خدا (ص)]] بود. وی از مهاجرین به حبشه است كه به [[مكه]] بازگشت ولی نتوانست با پیامبر خدا (ص) به مدینه هجرت نماید و بعدها با عبیده بن حارث كه به نمایندگی پیامبر (ص) به مكه آمد و با [[مشركان]] ملاقات داشت، توانست با او به مدینه مهاجرت نماید. <ref>اسد الغابه, ج 4, ص 409؛ الغدیر, ج 9, ص 116</ref>  

وی در جنگ‏های [[بدر]] و [[احد]] و سایر غزوه‏ های اسلام شركت كرد و در دیانت و [[ایمان]] بسیار محكم و ثابت قدم بود.  

[[ابن مسعود]] نقل می‏كند: نخستین مسلمانانی كه اسلام خود را اظهار كردند، هفت نفر بودند كه مقداد بن اسود، عمّار و بلال از جمله آنان هستند. <ref>مستدرك حاكم, ج 3, ص 393</ref>

او پسر و دختری به نام عبداللَّه و كریمه به دنیا آورد، عبداللَّه در [[جنگ جمل]] در لشكر [[عایشه]] بود و به قتل رسید. و چون امیرمؤمنان (ع) بر كشته‏اش عبور كرد فرمود: « بئس ابن الأخت أنت؛ تو بد خواهرزاده‏ای بودی.» <ref>طبقات الكبری, ج 8, ص 46</ref>

مقداد از [[اركان اربعه]] <ref>طبقات, ج 1, ص 81</ref> است كه پس از رحلت پیامبر خدا (ص) در صراط مستقیم باقی ماند و هرگز به انحراف نرفت و از اصحاب باوفا و یاران مخلص [[امیرالمؤمنین علی (ع)]] گردید <ref>رجال طوسی ,ص 57, ش 1</ref> و تا عصر [[عثمان]] كه زنده بود در خلافت بلافصل آن حضرت تلاش بی‏ وقفه می‏نمود و در ماجرای خلافت [[ابوبكر]] در [[سقیفه]] و خلافت عمر و عثمان صریحاً به مخالفت برخاست و از ولایت [[حضرت علی (ع)]] دفاع نمود.

=مقداد در [[روز غدیر]]=

بعد از [[رویداد غدیر]] و نصب [[علی(ع)]] به [[امارت مسلمانان]]، به وسیله پیامبر(ص)، آن حضرت به گروهی كه نامشان را بردند، فرمان دادند: برخیزند و بر [[علی]]، به خاطر امیری اش بر مسلمانان تبریك بگویند و مقداد جزو آنان بود. آنان از جای برخاسته، بر علی(ع) [[سلام]] دادند و [[بیعت]] كردند. مقداد در آن روز با علی بیعت كرد و تا آخر عمرش بر این بیعت استوار ماند و پیمان را نشكست.

پیامبر(ص) فرمود: به پا خیزید [[سلمان]]، مقداد، [[جندب]] و [[عمار]]! ... با علی، برادرم بیعت كنید و بر او به عنوان [[امیرمؤمنان]] سلام كنید. آنان همگی برخاستند و بر من، به عنوان «امیرمؤمنان» سلام كردند.

مقداد، به جهت عظمت و والایی شأنی كه داشته، جزو چهار نفری است كه بهشت مشتاق دیدار آنها است.

عمرو بن سعید مدائنی نقل كرده از قول عیسی بن حمزه كه گفت:  

از [[امام صادق(ع)]] درباره آن چهار نفر پرسیدم، حضرت فرمود: كدام چهار نفر؟ گفتم: چهار نفری كه بهشت مشتاق آنان است؟ فرمود: آنها سلمان، [[ابوذر]]، مقداد و عمار هستند.

مقداد، در ماجرای دفن شبانه [[حضرت زهرا(س)]] در كنار علی(ع) حضور داشت و هرگز روی خوش به مخالفان علی(ع) نشان نداد.

مقداد، به لحاظ معیشت، در سختی روزگار می‌گذراند و بر این عسرت، شاكر و صبور بود؛ چنان‌كه نقل است كه علی(ع) در دوران پیامبر گرامی اسلام(ص)، در خانه چیزی نداشتند.

[[عبدالله بن مسعود]] گوید: علی(ع) به نزد  ابیی ثعلبه جهنی رفتند و دیناری برای رفع نیاز زندگی [[زهرا(س)]] تهیه كردند. تا برای خانه چیزی فراهم نمایند؛ زیرا سه روز بود كه چیزی در خانه برای رفع گرسنگی نداشتند. حضرت، پول را گرفت و به سمت بازار رفت تا چیزی تهیه كند.

فمرّ بالمقداد قاعداً فی ظلّ جدار قد غارتا عیناه من الجوع فقال له علی(علیه السلام) : یا مقداد ما أقعدك فی هذه الظّهیرة فی ظلّ هذا الجدار؟ فقال: یا أبالحسن، أقول كما قال العبد الصالح لما تولّی إِلَی الظّلّ، ربّ إنّی لما أنزلت إلیّ من خیر فقیر، قال(علیه السلام) مذ كم؟ فقال: مذ أربع یا ابالحسن، قال علیّ(علیه السلام): فنحن منذ ثلاث و أنت منذ أربع، أنت أحقّ بالدینار. <ref>شرح الاخبار، قاضي نعمان المغربي، ج٢، مؤسسة النشر الاسلامي لجماعه المدرسين، بي‌تا، ص٢۶</ref>

حضرت هنگام گذر از راهی، دید كه مقداد در سایه دیواری نشسته و چشمانش به كاسه سر رفته است. پرسید: ای مقداد! چرا وسط ظهر در این‌جا نشسته‌ای؟ مقداد گفت: ای [[ابا الحسن]]! به تو می‌گویم آنچه را كه عبدصالح به [[خدا]] گفت؛ كه ای خدا! من به لقمه‌ای نان محتاجم. حضرت پرسید: مقداد! از چه زمانی غذا نخورده‌ای؟ مقداد گفت: چهار روز است. حضرت فرمود: ما سه روز است كه غذا نخورده‌ایم و تو چهار روز! پس آن دینار را به مقداد داده فرمودند: تو به این پول سزاوارتری.

مقداد درحالی كه روزگار به عسرت و سختی می‌گذراند، همواره صابر، شكور و سپاسگزار بود؛ «وكان المقداد بن اسود، صبوراً قوّاماً شكوراً».  <ref>شرح الاخبار، قاضی نعمان المغربی، ج٢، مؤسسة النشر الاسلامی لجماعه المدرسین، بی‌تا، ص٢۶</ref>

صبر و بردباری مقداد به حدّی بود كه سلمان با آن عظمت و مكانت، به‌پایش نمی‌رسید.

[[ابوبصیر]] از امام صادق(ع) نقل كرده ‌كه پیامبر(ص) خطاب به سلمان فرمود:

یا سلمان! لو عرض علمك علی المقداد لكفر، یا مقداد لو عرض صبرك علی سلمان لكفر. <ref>شرح الاخبار، قاضی نعمان المغربی، ج٢، مؤسسة النشر الاسلامی لجماعه المدرسین، بی‌تا، ص٢۶</ref>

ای سلمان! اگر علم تو به مقداد عرضه شود، [[كافر]] می‌شود. ای مقداد! اگر صبر تو هم بر سلمان عرضه شود، كافر می‌گردد.

= وفات مقداد=