confirmed
۵٬۹۰۷
ویرایش
بشیریه (غلاة شیعه): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==شرح حال موسس فرقه== | ==شرح حال موسس فرقه== | ||
در باره او نوشته اند که وی اهل کوفه و نيرنگ باز و شعبده باز بوده و از گروه «واقفه» درباره حضرت موسى بن جعفر (ع) به شمار مى رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، 104 | در باره او نوشته اند که وی اهل کوفه و نيرنگ باز و شعبده باز بوده و از گروه «واقفه» درباره حضرت موسى بن جعفر (ع) به شمار مى رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104 | ||
</ref> | </ref> | ||
==جایگاه رجالی== | ==جایگاه رجالی== | ||
وی از راویان ضعیف شیعه است و مورد لعن امام کاظم (علیه‌السّلام) قرار گرفته است زیرا به امام کاظم (علیه‌السّلام) دروغ می‌بست. | وی از راویان ضعیف شیعه است و مورد لعن امام کاظم (علیه‌السّلام) قرار گرفته است زیرا به امام کاظم (علیه‌السّلام) دروغ می‌بست. | ||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، 104 | <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104 | ||
</ref> <ref> مامقانی، عبدالله، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸</ref> | </ref> <ref> مامقانی، عبدالله، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸</ref> | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
كشى نوشته است که محمد بن بشير معتقد بود حضرت موسى بن جعفر (ع) غايب شده و خود را به اهل نور، نورانى و به اهل ظلمت، ظلمانى نشان مى دهد. از دیدگاه وی، آن حضرت نمرده و به زندان نيفتاده، بلكه غايب، و قائم آل محمد است که در حال غیبت محمد بن بشير را جانشين خود كرده انگشتر خود را به وى داده و آنچه را پيروانش از امر دين و دنيا احتياج دارند، به محمد بن بشير آموخته است و بعد از وى محمد بن بشير امام می باشد. همچنین معتقد بود که ظاهر انسان آدم و باطنش ازلى است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، 104 | كشى نوشته است که محمد بن بشير معتقد بود حضرت موسى بن جعفر (ع) غايب شده و خود را به اهل نور، نورانى و به اهل ظلمت، ظلمانى نشان مى دهد. از دیدگاه وی، آن حضرت نمرده و به زندان نيفتاده، بلكه غايب، و قائم آل محمد است که در حال غیبت محمد بن بشير را جانشين خود كرده انگشتر خود را به وى داده و آنچه را پيروانش از امر دين و دنيا احتياج دارند، به محمد بن بشير آموخته است و بعد از وى محمد بن بشير امام می باشد. همچنین معتقد بود که ظاهر انسان آدم و باطنش ازلى است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 104 | ||
</ref> <ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.</ref> | </ref> <ref>تبریزی، علی، بهجة الآمال، ج ۶، ص ۳۱۵-۳۱۸.</ref> | ||