بسلمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

«بسلميه» يا «خلاليه» از فرق «[[راوندیه|راونديه]]» يعنى شیعیان آل عباس هستند.

موسس این فرقه شخصی به نام حفص بن سليمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود.

از جمله افرادی که در تحکیم بخشی پایه های قدرت [[عباسیان]] در [[عراق]] نقش موثری داشت، حفص بن سليمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود. وی به  نوعي گرايش شيعي داشت و در ابتدا تصميم داشت خلافت را به اولاد [[امام علی علیه‌السلام]] برگرداند.  

<ref> دینوری ابن قتيبه، الامامه والسياسه، ج 2، ص 162.</ref>اما در این امر بين فرزندان عباس و فرزندان امام علی علیه‌السلام مردد بود. به همين دليل دو نامه نوشت که  خطاب یکی به عبدالله بن حسن بن حسن علیه‌السلام و خطاب دیگری به [[امام صادق علیه‌السلام]] بود تا با آن‌ها بيعت كند.  

<ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.</ref>امام صادق علیه‌السلام، با درايت خويش مي‌‌دانست كه ابوسلمه از شیعیان علوی استواری نیست، به همین دلیل در حضور پیک، نامه ابو سلمه را سوازند و به آورنده نامه گفت که ابو سلمه شیعه شخص دیگری است، اما عبدالله بن حسن بدون دقت نظر، پيام وي را پذيرفت و همين امر باعث بدبيني عباسيان و كشته شدن عبدالله و فرزندانش شد و <ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.</ref>  پيش بيني امام صادق علیه‌السلام به واقعيت پيوست؛ زيرا هنوز پيك ابوسلمه به كوفه نرسيده بود كه ابوسلمه با ابوعباس بيعت كرد و نيروهاي خود را در اختيار وي گذاشت.<ref>مسعوی علی بن حسین، اثبات الوصيه، ص 268.</ref> اما تزلزل ابوسلمه باعث شد تا ابن عباس به او بدبین شده  سر انجام با نظر [[ابو مسلم خراسانی]] او را به قتل رساند. <ref>دینوری ابن قتیبه، الامامه والسياسه، ج 2، ص 165.</ref>

بسلمیه معتقدند که [[امامت]] پس از [[حسنين]] و [[محمد بن حنفيه]]، به ابو هاشم و [[ابو العباس سفاح]] مى ‏رسد. آنان امامت را حق ابو سلمه حفص بن سليمان خلال وزير و صاحب و مؤسس خلافت عباسى مى ‏دانستند و حتی هاشم بنى حكيم مقنع صاحب ماه نخشب، ابو سلمه را خدا مى ‏دانست و مى ‏گفت: