۸۷٬۹۳۶
ویرایش
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
==تاریخچه و اعتقاد== | ==تاریخچه و اعتقاد== | ||
حشویه در اسلام لقب تحقیرآمیزى است که بعضى از علماى کلام اسلام مانند «[[معتزله]]» به «ا[[صحاب | حشویه در اسلام لقب تحقیرآمیزى است که بعضى از علماى کلام اسلام مانند «[[معتزله]]» به «ا[[صحاب حدیث|صحاب حدیث]]» دادند، زیرا اصحاب حدیث غالبا قایل به «تجسّم» و «تشبیه» خداوند بودند. دیگر آن که حشویه را از آن جهت به این لقب خواندند که [[احادیث|احادیث]] روایت شده از [[رسول خدا (ص)]] که اصلى براى آن نیست، بدون تحقیق در کلام خود وارد کنند و جمیع ایشان قایل به جبر و تشبیه اند. در کتاب «هفتاد و سه ملت» نوشته شده است: | ||
حشویه معتقدند که سخن گفتن در هر جاى که شنونده نباشد عبث و بیهوده و امر کردن در جایى که مأمورى نباشد بى نتیجه است. | حشویه معتقدند که سخن گفتن در هر جاى که شنونده نباشد عبث و بیهوده و امر کردن در جایى که مأمورى نباشد بى نتیجه است. | ||
اکنون چون معلوم است در ازل آزال غیر خداى ذو الجلال هیچ موجودى نبوده است «کان اللّه و لم یکن معه شیء» خطاب مستطاب رب الارباب را مستمع کسى نبوده باشد، پس در خلوت خانه ازلى امر و نهى با که بود، «... وَ أَقِیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّکاةَ ...»[[سوره بقره]]، آیه 83. چون موسى نبود و [[فرعون]] نبود، خطاب حق با که بود.در رساله «معرفة المذاهب» آمده که حشویه معتقدند واجب و سنت و نقل هر سه یکى است، زیرا هر سه بر یک لفظ وارد است.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 159 | اکنون چون معلوم است در ازل آزال غیر خداى ذو الجلال هیچ موجودى نبوده است «کان اللّه و لم یکن معه شیء» خطاب مستطاب رب الارباب را مستمع کسى نبوده باشد، پس در خلوت خانه ازلى امر و نهى با که بود، «... وَ أَقِیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّکاةَ ...»[[سوره بقره]]، آیه 83. چون موسى نبود و [[فرعون]] نبود، خطاب حق با که بود.در رساله «معرفة المذاهب» آمده که حشویه معتقدند واجب و سنت و نقل هر سه یکى است، زیرا هر سه بر یک لفظ وارد است.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 159 |