حروریه: تفاوت میان نسخه‌ها

حروریه گروهی از خوارج و به تعبیری اولین گروه از آن فرقه اند.

زمانی که حضرت على (ع) از صفين بازمى‏ گشت، خوارج كه در آن زمان حدود دوازده هزار تن بودند در منطقه «حروراء» كه دهی در نزديكى كوفه بود گرد هم آمدند و از اين رو به «حروريه» موسوم شدند.

سرداران آنان در آن روز عبد الله بن كواء و شبث بن ربعى بودند. چون حضرت على (ع) از ميان لشكر بيرون آمد و براى مناظره در برابر آنان ایستاد و دلايل خود را بر اي شان بازگو کرد، ابن كواء با ده تن از سواران خويش پيش آمد و از وى پوزش و زينهار طلبيد، ولی ديگر خوارج روى به نهروان نهادند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>

حروريه قايل به تكفير امت اسلام و تبرى از دو داماد پيامبر (ص) يعنى على (ع) و عثمان و تولى و دوستى شيخين يعنى ابو بكر و عمر  بودند. ايشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال می دانستند. چون وقت نماز فرا می رسید، وضو می گرفتند و در هما جا می نشستند و نماز می خواندند، و گمان می کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند وضوى شان باطل می شود. با این حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می زد، بر خلاف جميع امت براى نماز تجديد وضو نمی گرفتند. زنان شان مانند مردان در حالى كه روى خود را بسته‏ بودند بر اسب نشسته و جنگ می كردند. حروریه در ناحيه سيستان و هرات و خراسان بسيار و مردمانى شجاع و دليرند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46</ref> <ref>الملطی ابو الحسین محمد بن احمد، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1949میلادی ص 56</ref>