حفصیه: تفاوت میان نسخه‌ها

حفص معتقد بود که گفت مرتبه ميان ايمان و شرك، شناختن خداوند است و هر كسی که خداوند را شناخت ولى پيامبر، قرآن، بهشت و دوزخ را باور نداشت و گناهان كبيره ای چون آدم كشى، زنا و از این قبیل گناهان از او سر زد، كافر است با این حال مشرک نیست. زیرا مشرک کسی است که نسبت به خداوند جاهل باشد و او را انکار کند.این فرقه علی (ع) را (با دستاویز قراردادن آیۀ ۲۰۴ سورۀ بقره) دشمن می داشتند و کار ابن ملجم مرادی را (با دستاویز قراردادن آیه۲۰۷ همان سوره) عین صواب می دانستند.هم چنین اعتقاد داشتند که ايمان به كتاب هاى آسمانى و پيامبران به توحيد پيوسته است و هركسی که به آن ها كافر شود، مشرک است. البته اباضيه از او و سخنانش بيزارى جستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 161 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948 میلادی،  ص 62.</ref> <ref>بغدادی ابو منصور بن طاهر، الملل و النحل، تحقيق الدكتور نادر البيرنصرى، چاپ بيروت، سال 1970 میلادی، ص 77</ref> <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، چاپ مصر، سال 1950 میلادی، ص 170</ref><ref>اسفرایینی شهفور بن طاهر بن محمد،التبصير فى الدين و تمييز الفرقة الناجية عن الفرق الهالكين، تحقيق شيخ محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، چاپ طبع قاهره، سال 1940 میلادی، ص 34</ref>