۸۷٬۸۱۰
ویرایش
محمود علی البناء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ي' به 'ی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|- | |- | ||
|محل ولادت | |محل ولادت | ||
|روستای شبراباص از استان | |روستای شبراباص از استان منوفیۀمصر | ||
|- | |- | ||
|تاریخ وفات | |تاریخ وفات | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمود علی البناء''' قاری برجستۀ مصری در روز 17 دسامبر سال 1926 | '''محمود علی البناء''' قاری برجستۀ مصری در روز 17 دسامبر سال 1926 میلادی (1305 شمسی) در روستای «شبراباص» از استان «منوفیۀ» مصر متولد شد. | ||
او | او نیز مانند سایر اساتید فن قرائت، تحت تأثیر تشویق و اصرار خانواده، تعلیم این علم را آغاز نمود. مسجدالاحمدی در شهر [[طنطاء]] اولین مکانی بود که وی در آنجا فراگیری قرآن را آغاز کرد. پس از آن با سپری کردن دورۀ مقدماتی، به مدرسۀ دینی واقع در مرکز استان «منوفیه» منتقل شده و در آنجا از محضر استادان بزرگ علم قرائت بهره‌ها جسته، علوم و فنون و قواعد تلاوت و قرائت‌های مختلف را آموخت. سپس در محضر استاد «[[ابراهیم سلام]]» که از بزرگترین اساتید شهر «طنطاء» بود، توانست در مسیر تعلیم این علوم به پیشرفتی چشمگیر نائل آید. پس از آن، با راهنمایی این استاد ارجمند وارد [[الازهر]] شده و پس از تحصیل در آنجا به تدریس در آن پرداخت. | ||
استاد مرحوم «علی البنّاء» پس از وفات | استاد مرحوم «علی البنّاء» پس از وفات شیخ «[[خلیل الحصری]]» به سمت [[شیخ القرآنی]] مصر منصوب شد و پس از وفات ایشان شیخ «[[عبدالباسط]]» عهده‌دار این منصب شد. | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
سرانجام | سرانجام این استاد شهیر علم قرائت قرآن کریم در 20 جولای 1985 میلادی مصادف با شنبه، ۲۹ تیر ۱۳۶۴ شمسی در سن 58 سالگی پس از بازگشت از [[امارات متحدۀ عربی]] بر اثر یک بیماری در شهر [[قاهره]] دیده از جهان فروبست. | ||
استاد محمود چند روز قبل از وفات، از پسرش احمد خواست تا قلم و کاغذى آماده کند و گفت: آنچه مى گویم بنویس، مطالبى نسبت به نحوۀ تشییع و… املاء نموده و وصیتى هم نسبت به کیفیّت توزیع دارائى هایش بر حسب قوانین الهى ضمیمه کرد و گفت: آیا خواستۀ دیگرى از من دارید یا نه؟ و همگان را در اشک و ماتم فرو برد، او از فرزندش خواست تا یک قرآن با او همراه کنند تا انیس تنهائى او در قبرش باشد. نام او را به جهت تکریم بر بعضى از خیابان‌هاى [[استان سوهاج]] گذارده‌اند، یادش گرامى باد. | استاد محمود چند روز قبل از وفات، از پسرش احمد خواست تا قلم و کاغذى آماده کند و گفت: آنچه مى گویم بنویس، مطالبى نسبت به نحوۀ تشییع و… املاء نموده و وصیتى هم نسبت به کیفیّت توزیع دارائى هایش بر حسب قوانین الهى ضمیمه کرد و گفت: آیا خواستۀ دیگرى از من دارید یا نه؟ و همگان را در اشک و ماتم فرو برد، او از فرزندش خواست تا یک قرآن با او همراه کنند تا انیس تنهائى او در قبرش باشد. نام او را به جهت تکریم بر بعضى از خیابان‌هاى [[استان سوهاج]] گذارده‌اند، یادش گرامى باد. | ||