بزیعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بزیعیه‏ از «[[غلاة]]» و منشعب از  فرق «[[خطابیه]]» و از پیروان بزیع بن موسى الحائک (بافنده) از اهل [[کوفه]] بودند. صاحب «بیان الادیان» نام او را بزیع بن یونس و [[ابو الحسن اشعرى]] در «[[مقالات الاسلامیین]]» نام او را بزیع بن موسى آورده است، بعضى از صاحبان فرق، «بزیعیه» را به حرف غین «بزیغیه» نوشته ‏اند که درست نیست.

شغل بزیغ حائک (بافنده) بوده است. وی مدعی شده است که به آسمان رفته و خداوند دستی بر سرش کشیده و آب در دهانش انداخته است و حکمت از دل او مانند قارچ از زمین می‌روید و [[امام علی|امام علی علیه‌السلام]] را دیده که بر دست راست خداوند نشسته است. <ref> ر. ک. مقدسی مطهر بن طاهر،  کتاب البَدءُ و التاریخ، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹ ـ ۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.</ref>