۸٬۱۴۴
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «رعينيه از ياران اسماعيل بن عبد الله رعينى بودند. ==تاریخچه== وی منسوب به «ذی...» ایجاد کرد) |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
اسماعیل بن عبدالله رُعَینی از علمای قرن پنجم هجری در آندلس و معاصر ابن حزم ( متوفای سال 456 هجری قمری بود) است. وی در ابتدا از مسریه محسوب می شد، ولی در ادامه به عقایدی روی آورد که سبب تکفیر و طردش وی از طرف مسایر « مسریه » شد به گونه ای که حتی نوه ها و داماد وی نیز از او تبرّی جستند.این مسئله موجب شد تا اسماعیل بن عبد اله رعینی به زندگی مخفیانه روی آورد و از این جهت او را به عنوانی عابدی زاهد ستایش کردند. | اسماعیل بن عبدالله رُعَینی از علمای قرن پنجم هجری در [[اندلس|آندلس]] و معاصر [[ابن حزم]] ( متوفای سال 456 هجری قمری بود) است. وی در ابتدا از مسریه محسوب می شد، ولی در ادامه به عقایدی روی آورد که سبب [[تکفیر]] و طردش وی از طرف مسایر « مسریه » شد به گونه ای که حتی نوه ها و داماد وی نیز از او تبرّی جستند.این مسئله موجب شد تا اسماعیل بن عبد اله رعینی به زندگی مخفیانه روی آورد و از این جهت او را به عنوانی عابدی زاهد ستایش کردند. | ||
<ref>ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136</ref> <ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص643</ref> | <ref>ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136</ref> <ref>عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص643</ref> | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
فرقه رعینیه معتقد به معاد جسمانی و این که انسان ها با اجسام شان از گورها بر خیزند، اعتقادی نداشتند. بلکه هماننند اسماعیلیه می گفتند فقط ارواح انسان ها است که مبعوث می شوند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ دوم، ص 204 با ویرایش اندک</ref> <ref>غزالی محمد، الفرق و التواريخ، نسخه خطی آستان قدس رضوی، ص 184. | فرقه رعینیه معتقد به [[معاد جسمانی]] و این که انسان ها با اجسام شان از گورها بر خیزند، اعتقادی نداشتند. بلکه هماننند اسماعیلیه می گفتند فقط ارواح انسان ها است که مبعوث می شوند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ دوم، ص 204 با ویرایش اندک</ref> <ref>غزالی محمد، الفرق و التواريخ، نسخه خطی آستان قدس رضوی، ص 184. | ||
</ref> | </ref> | ||