پرش به محتوا

الوجیز فی فقه مذهب الإمام الشافعی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(افزودن تصویر)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
|-
|-
|ناشر
|ناشر
|دار المنهاج
|مطبعة الآداب والمؤيد
|-
|-
|سال نشر
|سال نشر
خط ۳۹: خط ۳۹:
|}
|}
</div>
</div>
کتابی است تألیف امام غزالی طوسی (د. 505 ق، در فقه امام شافعی (متوفی 204 ق).
کتاب الوجیز فی فقه مذهب الامام الشافعی تألیف امام [[غزالی]] طوسی (د. 505 ق، در فقه امام [[شافعی]] (متوفی 204 ق).
این کتاب دارای شروح فراوانی است تا اینکه [[سلفانی]] گفته:من هفتاد شرح بر الواجیز دیدم.  


این کتاب دارای شرح و اختصارات فراوانی است تا اینکه سلفانی گفت: بر هفتاد شرح بر الواجیز ایستادم. گفته اند که اگر غزالی پیامبر بود معجزه او «کوتاه» بود.




فهرست
= معرفی اجمالی =
1 معرفی کتاب
این کتاب خلاصه‌ای از فقه شافعی و علم اختلاف است و شامل آرای شافعی به همراه [[ابوحنیفه]] ، مالک و المزنی است.  «الواجیز» از سلسله کتب غزالی در فقه شافعی به شمار می‌رود و این مجموعه «البسیط»، «الوسیط» و «الوجیز» است. اساس همه این کتاب ها کتاب « نهایة المطلب فی درایة المذاب » از امام الحرمین جوینی (متوفی 478 ق)، استاد غزالی است.
2 نسخه های خطی
3 البته
4 کتابهای مربوط به الوجیز
4.1 حاشیه نویسی
4.2 کلمات اختصاری
4.3 یادداشت
5 را نیز ببینید
6 بازبینی کننده
معرفی کتاب
این کتاب خلاصه ای از فقه شافعی و علم اختلاف است و شامل آرای شافعی به همراه ابوحنیفه، مالک و المزنی است .  «الواجیز» از سلسله کتب غزالی در فقه شافعی به شمار می رود و این مجموعه «الباسط»، «الواسط» و «الواجیز» است. اساس همه این کتاب ها کتاب « نهایة المطلب فی درایة المذاب » از امام الحرمین جوینی (متوفی 478 ق)، استاد غزالی است.


این را ابن حجر هیتمی (متوفی 973 ه.ق) تصریح کرده است که می گوید:
این را ابن حجر هیتمی (متوفی 973 ه.ق) تصریح کرده است که می گوید:
خط ۱۰۹: خط ۹۹:
   
   
تعريف بالكتاب[عدل]
 
الكتاب هو مختصر في الفقه الشافعي وعلم الخلاف، يتضمن آراء الشافعي إلى جانب أبي حنيفة ومالك والمزني.[2] ويعتبر «الوجيز» ضمن سلسلة من كتب الغزالي في الفقه الشافعي، وهذه السلسلة هي «البسيط» و«الوسيط» و«الوجيز». وأساس هذه الكتب كلها هو كتاب «نهاية المطلب في دراية المذهب» لإمام الحرمين الجويني (ت. 478 هـ) أستاذ الغزالي.
وقد وضّح هذا ابن حجر الهيتمي (ت. 973 هـ) حين قال:
«الغزالي اختصر «النهاية» المذكورة [أي كتاب الجويني] في مختصر مطول حافل، سماه «البسيط» الّذي اختصره في أقلَّ منه وسمَّاه «الوسيط» الّذي اختصره في أقل منه وسمَّاه «الوجيز»، فجاء الرافعيُّ، فشرح الوجيز شرحاً مختصراً، ثم شرحاً مبسوطاً، ما صُنِّف في مذهب الشَّافعيِّ مثلُه.[3]»
«الغزالي اختصر «النهاية» المذكورة [أي كتاب الجويني] في مختصر مطول حافل، سماه «البسيط» الّذي اختصره في أقلَّ منه وسمَّاه «الوسيط» الّذي اختصره في أقل منه وسمَّاه «الوجيز»، فجاء الرافعيُّ، فشرح الوجيز شرحاً مختصراً، ثم شرحاً مبسوطاً، ما صُنِّف في مذهب الشَّافعيِّ مثلُه.[3]»
وهذه الكتب ذكرها شعراً أبو حفص عمر بن عبد العزيز بن يوسف الطرابلسي (ت. 515 هـ)[4]، فقال:
وهذه الكتب ذكرها شعراً أبو حفص عمر بن عبد العزيز بن يوسف الطرابلسي (ت. 515 هـ)[4]، فقال: