۸۷٬۶۵۹
ویرایش
جعفریه (پیروان جعفر بن علی تقی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله'
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
جعفر برادر حضرت [[امام حسن عسکری|امام حسن عسكرى (ع)]] بود كه «شیعه امامیه» او را «جعفر كذاب» مى خواندند زیرا وى پس از برادرش امام حسن عسکری (ع) ادعای امامت کرد و منكر فرزند داشتن آن حضرت بود. کنیه وی «ابو | جعفر برادر حضرت [[امام حسن عسکری|امام حسن عسكرى (ع)]] بود كه «شیعه امامیه» او را «جعفر كذاب» مى خواندند زیرا وى پس از برادرش امام حسن عسکری (ع) ادعای امامت کرد و منكر فرزند داشتن آن حضرت بود. کنیه وی «ابو عبدالله» و لقبش كرین بود زیرا صد و بیست فرزند از وى به جا مانده و پسران او را به نسبت به جدشان حضرت على بن موسى الرضا (ع)، رضویون خوانند. جعفر کذاب در سال 271 هجری قمری در حالی که 45 سال از عمرش گذشته بود از دنیا رفت و در خانه پدرش در سامراء مدفون شد. «جعفر كذاب» مردى دنیا‌دوست و عشرت‌طلب و طالب مقام برادر بود و براى آن كه به مقام امامت شناخته شود به اقسام وسایل تشبث مى جست. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139</ref> | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==تشکیل فرقه های مختلف== | ==تشکیل فرقه های مختلف== | ||
هنگامى كه امام على بن محمد النقى (ع) از دنیا رفت، شیعیان به چند گروه تقسیم شدند. گروه اندكى از اصحاب او به امامت پسرش جعفر بن على گرائیدند و گفتند كه پدرش درباره امامت او وصیت كرده است. گروهى گفتند كه حسن بن على العسكرى (ع) درگذشت و پس از او برادرش جعفر بنا به وصیت وى امام است. گروهى دیگر گفتند كه امامت از محمد بن على (ع) كه عموى جعفر بود به وى رسید. | هنگامى كه امام على بن محمد النقى (ع) از دنیا رفت، شیعیان به چند گروه تقسیم شدند. گروه اندكى از اصحاب او به امامت پسرش جعفر بن على گرائیدند و گفتند كه پدرش درباره امامت او وصیت كرده است. گروهى گفتند كه حسن بن على العسكرى (ع) درگذشت و پس از او برادرش جعفر بنا به وصیت وى امام است. گروهى دیگر گفتند كه امامت از محمد بن على (ع) كه عموى جعفر بود به وى رسید. | ||
فرقه اى دیگر به تقلید از «[[فطحیه]]» پرداختند كه | فرقه اى دیگر به تقلید از «[[فطحیه]]» پرداختند كه عبدالله بن بكیر بن اعین از آنان بود و معتقد بودند كه حسن بن على پس از پدرش امام بود و چون درگذشت بعد از وى جعفر بن على به امامت رسید، چنان كه موسى بن جعفر پس از عبدالله جعفر (افطح) امامت داشت، زیرا بنا به خبرى كه رسیده چون امامى از دنیا برود، امامت به مهم ترین پسر وى می رسد. گروه دیگر چون منكر فرزند داشتن حضرت امام حسن عسكرى بودند گفتند: | ||
اگر امامى از دنیا برود و فرزندى نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص 95، 108، 112.</ref> | اگر امامى از دنیا برود و فرزندى نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص 95، 108، 112.</ref> | ||
<ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref> <ref>شیخ طوسی،کتاب غیبت، ص 143.</ref> | <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref> <ref>شیخ طوسی،کتاب غیبت، ص 143.</ref> | ||