confirmed
۵٬۹۱۷
ویرایش
شمراخیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==عقاید== | ==عقاید== | ||
شمراخیه در پشت سر هر كس كه به سوى قبله نماز مىخواند اگر چه يهودى و يا نصرانى بود نماز مىگزاردند. شمراخيه خود را حبيبيه خوانده اند و گمان می کنند كه اگر محبت در وجود کسی قرار گیرد، می تواند نماز و روزه را ترک کند و حتی مرتکب معاصی شود و با زنان بدون نکاح ارتباط برقرار کند. این فرقه معتقد بودند که ریختن خون کسانی که از قوم او بوده اند، اگر پنهان صورت گیرد حرام است ولی در صورتی که آشکار باشد حلال است. وی همچنین می گفته: کشتن پدر و مادر در دار تقیه و دار هجرت اگرچه مخالف مذهب باشند، حرام است، به همین سبب نیز خوارج از او تبری کردند. | شمراخیه در پشت سر هر كس كه به سوى قبله نماز مىخواند اگر چه يهودى و يا نصرانى بود نماز مىگزاردند. شمراخيه خود را حبيبيه خوانده اند و گمان می کنند كه اگر محبت در وجود کسی قرار گیرد، می تواند نماز و روزه را ترک کند و حتی مرتکب معاصی شود و با زنان بدون نکاح ارتباط برقرار کند. این فرقه معتقد بودند که ریختن خون کسانی که از قوم او بوده اند، اگر پنهان صورت گیرد حرام است ولی در صورتی که آشکار باشد حلال است. وی همچنین می گفته: کشتن پدر و مادر در دار تقیه و دار هجرت اگرچه مخالف مذهب باشند، حرام است، به همین سبب نیز خوارج از او تبری کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 263 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص198</ref> | ||
در کتاب «دبستان المذاهب» نوشته شده است که از نگاه این فرقه، زنان هم چون رياحين اند يعنى بوى ريحان بىملك مباح است، پس هر زنى بىنكاح مباح است و روى زنان بيگانه ديدن بدون نكاح، مباح است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 263 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref> الحمیری نشوان ابو سعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 177- 274.</ref> <ref>الفرق و التواريخ، ص 23.</ref> <ref>ملطی ابو الحسین محمد، التنبيه و الرد، التنبيه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقيق محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، قاهره، سال 1949 میلادی، ص 168.</ref> عراقی ابو محمد عثمان،الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 20.<ref>حسنی راضی سید مرتضی ،تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 شمسی، ص 43.</ref><ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملك، تهران، ج 2، ص 97.</ref> | در کتاب «دبستان المذاهب» نوشته شده است که از نگاه این فرقه، زنان هم چون رياحين اند يعنى بوى ريحان بىملك مباح است، پس هر زنى بىنكاح مباح است و روى زنان بيگانه ديدن بدون نكاح، مباح است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 263 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref> الحمیری نشوان ابو سعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 177- 274.</ref> <ref>الفرق و التواريخ، ص 23.</ref> <ref>ملطی ابو الحسین محمد، التنبيه و الرد، التنبيه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقيق محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، قاهره، سال 1949 میلادی، ص 168.</ref> عراقی ابو محمد عثمان،الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 20.<ref>حسنی راضی سید مرتضی ،تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 شمسی، ص 43.</ref><ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملك، تهران، ج 2، ص 97.</ref> | ||