ابو سعیدیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوسعیدیه‏''' پیروان حسن بن بهرام الجنّابى مکنى به ابو سعید هستند که از بزرگان «[[قرامطه]]» به حساب می‌آید.

[[ابن حوقل]] می گوید که ابو سعید در [[بصره]] آرد فروش بود. وی از طرف عبدان کاتب که داماد حمدان قرمط بود ابتدا به فارس و سپس در سال286 قمری به [[بحرین|بحرین]] یا احساء (''لحساء'') کنونى فرستاده و مأمور به دعوت مردم در آن ناحیه شد. گروهى از اعراب بیابان و نیز «[[کیسانیه|کیسانیه]]» و «[[قرامطه]]» دور او جمع شدند. ابو سعید از این جمع لشکری فراهم آورد و شهر «هجر» را که مرکز احساء بود محاصره و تصرف کرد. خلیفه [[معتضد باللّه عباسى]] لشکرى به سردارى عباس بن عمر به جنگ او فرستاد که در برابر لشکر ابو سعید شکست خورد. او در ادامه بر احساء (لحساء) و قطیف و دیگر شهرهاى بحرین دست یافت. ابو سعید میان پیروانش ملقب به «سید» بود و سرانجام در سال 301 هجری قمری در شهر هجر به دست خادم صقلابى (اسلاوى) خود در حمام به قتل رسید.  

عبید اللّه مهدى وقتی از موضوع جابجایی حجر الاسود آگاه شد در نامه ای به ابو طاهر او را سخت شماتت کرد و کارش را زشت شمرد و به وی متذکر شد  که حجر الاسود را به کعبه بازگرداند. پس از آن ابو طاهر حجر الاسود را به کعبه برگرداند. ابو طاهر در سال 332 هجری قمری به دست زنی که از پشت بام بر سر او خشتی پرتاب کرد کشته شد. ناصر خسرو قبادیانى در سفر نامه خود مشاهداتش را از احساء (''لحساء'') و فرقه ابو سعیدیه چنین بیان می کند که لحساء شهری است که چهار  باروى قوى از گل محکم از پس یکدیگر در گرد او کشیده شده است و میان هر دو دیوار نزدیک یک فرسنگ است. این شهر دارای چشمه ‏هاى آب عظیم است. گفته شده است که سلطان آن مرد شریفی بود.  با این حال او مردم آن دیار را از مسلمانى بازداشته و گفته بود که نیازی به [[نماز]] و [[روزه]] نیست اگر چه مانع انجام این مناسک نمی شد. با این حال به رسالت [[پیامبر صلوات الله علیه]] معترف بود. ابو سعید به مردم می گفت که بعد از مردن دوباره پیش شما بر می گردم. در وصیت او آمده است  که به طور دایم شش تن از فرزندان من پادشاهی را نگه دارند و با رعیت به عدل و داد رفتار کنند و با هم نزاع نکنند تا من دوباره بازگردم. قبر او در شهر لحساء است <ref>مشکور محمد جواد، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی،  چاپ اول، ص 17 با ویرایش و اصلاحات گسترده در عبارات