خشبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

این فرقه در زمان هشام بن عبد الملک پس از شهادت زید بن على بن حسین برخاستند و به وجه دیگر گفته ‏اند که: ما با امام معصوم به شمشیر جنگ کنیم و چون امام معصوم در این عصر نمى ‏باشد از این جهت تا آمدن وى اسلحه ما چوب است و با آن نبرد خواهیم کرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق</ref> <ref>اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم،  ص 181 با ویرایش اندک.</ref> <ref>خوارزمی ابو عبدالله، مفاتیح العلوم، ص 21.</ref> <ref>حسینی علوی ابو المعالی، بیان الادیان، به تصحیح عباس اقبال آشتیانی، چاپ تهران، سال 1312 شمسی، ص 157</ref>

پس از قتل مختار، ۲۰۰۰ نفر از یاران وی (بازماندگان خشبیان) در نَصیبَین به عبدالملک بن مروان پیوستند. <ref>مسعودی، مروج الذهب، چاپ بیروت، ج ۳، ص۳۰۷</ref>حسن‌ بن محمد بن حنفیه بعد از کشته شدن مختار، به میان گروهی از خشبیان نصیبین رفت و ریاست آنان را به‌عهده گرفت. مسلم‌ بن اسیر (از یاران عبدالله‌ بن زبیر) از موصل به جنگ آنان رفت و پس از شکست دادن آنان، حسن را دستگیر کرد و نزد عبدالله بن زبیر فرستاد. <ref>ذهبی محمد بن احمد، حوادث و وفیات، سال 1418 هجری قمری،ص 334</ref> پس از این واقعه، مُهَلَّب‌ بن ابی‌ صُفْرَه که مدتی از یاران عبدالله ‌بن زبیر بود و سپس از سرداران اموی گردید، با خشبیان نصیبین -که تحت فرماندهی أبو قارب یزید بن أبی‌ صَخْر بودند- جنگید و آنان را شکست داد.<ref>اصفهانی ابو الفرج، الاغانی، ج۶، ص۵۰، ج۷، ص۷۷</ref> بعدها یاران مختار و قائلان به امامت محمد بن حنفیه، کیسانیه نامیده شدند.<ref>مسعودی مروج الذهب، چاپ بیروت، ج۳، ص۲۷۶</ref>