حسینیه (پیروان شهید فخ): تفاوت میان نسخه‌ها

حسین بن علی بن حسن بن حسن بن حسن بن علی(ع) و کنیه وی اباعبدالله است. <ref>زرکلی خیر الدین، الأعلام، بیروت، نشر دار العلم للملایین، چاپ هشتم، سال ۱۹۸۹میلادی، ج۲، ص۲۴۴.</ref>وی مشهور به شهید فخّ، نواده حضرت مجتبى‏، یكى از رجال برجسته، با فضیلت و شهامت، و عالیقدر هاشمى بود. او مردى وارسته و بخشنده و بزرگوار بود و از نظر صفات عالى انسانى، یك چهره معروف و ممتاز به شمار مى‏ رفت.<ref>اصفهانی ابو الفرج، مقاتل‏ الطالبیین، نجف، نشر‏ المكتبه الحیدریه، سال 1385 هجری قمری، ص 302</ref>او از پدر ومادر با فضیلت و پاكدامنى كه در پرتو صفات عالى انسانى خود به «زوج صالح» مشهور بودند ، به دنیا آمده و در خانواده فضیلت و تقوى و شهامت پرورش یافته بود.

<ref>اصفهانی ابو الفرج، مقاتل‏ الطالبیین، نجف، نشر‏ المكتبه الحیدریه، سال 1385 هجری قمری، ص 285.</ref>

او  که در چنین خانواده ای پرورش یافته بود، هرگز خاطرة شهادت پدر و بستگان خود را به دست دژخیمان «منصور» فراموش نمی کرد و یادآوری شهادت آنان روح پر شور و دلیر او را که لبریز از احساسات ضد عباسی بود، سخت آزرده می ساخت، ولی به علت نامساعد بودن اوضاع و شرائط، ناگزیر از سکوت درد آلودی بود. حسین كه قبلاً احساساتش جریحه‏ دار شده بود، بیدادگری هاى هادى عباسى و مخصوصاً حاكم مدینه، كاسه صبرش را لبریز نموده او را به سوى قیام بر ضدّ حكومت هادى عباسی پیش برد. در مدینه قیام کرده و بر آن مسلط شد و سپس به مکه رفت تا از جمعیت ایام حجّ علیه بنی عباس استفاده کند که در سرزمین فخ که در نزدیکی مکه و در فاصله شش میلی از این شهر قرار دارد  با سپاه هادی عباسی مواجه شده و در جنگی نابرابر او و یارانش به شهادت رسیدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 185</ref><ref>مروج الذهب، تألیف مسعودى، طبع پاریس، سال 1861 میلادی، ج 3، ص 248.</ref> <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلامیین، چاپ مصر، سال 1950 میلادی،  ص 80.</ref> <ref>اصفهانی ابو الفرج، مقاتل الطالبین، ترجمه سید هاشم رسولی محلاتی، چاپ تهران، ص 150- 161.