هذیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

هذیلیه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۵

۱ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال'

Hadifazl

Writers، confirmed، مدیران

۸۸٬۰۰۹

ویرایش

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 به تعبیر دیگر یعنی این که نعمت های [[بهشت]] و عذاب های [[جهنم]] تمام شدنی است که بعد از تمام شدن آن ها، اهل بهشت و اهل جهنم بی حس و بی حرکت باقی می‌مانند و توانایی هیچ کاری را ندارند و در این حال خدا هم قادر نیست تا مردگان را زنده و یا چیز  جدیدی را خلق و احداث کند.
 <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 464 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>
-<ref>عبد القاهر بن طاهر بن محمد البغدادی ابو منصور، الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة، ج۱، ص۱۰۲، بیروت، دار الآفاق الجدیدة، ۱۹۷۷، چاپ دوم.</ref> ابوالهذیل معتقد بود که اهل آخرت به آن چه برای شان مقدر شده است، مجبورند. یعنی اهل بهشت مجبورند که از نعمت های بهشت مصرف کنند و اهل آتش هم مجبورند عذاب های جهنم را بچشند.
+<ref>عبدالقاهر بن طاهر بن محمد البغدادی ابو منصور، الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة، ج۱، ص۱۰۲، بیروت، دار الآفاق الجدیدة، ۱۹۷۷، چاپ دوم.</ref> ابوالهذیل معتقد بود که اهل آخرت به آن چه برای شان مقدر شده است، مجبورند. یعنی اهل بهشت مجبورند که از نعمت های بهشت مصرف کنند و اهل آتش هم مجبورند عذاب های جهنم را بچشند.
 همچنین می گفت که بر روى زمین گمراه و زندیقى یافت نمی شود، مگر با کفرى که دارد در بسیاری از چیزها فرمانبردار خداست.
 معتقد بود که علم و قدرت خدا عین اوست. او کلام خدا را بر دو قسم  می دانست.1. کلامى که محتاج به محل است.2. کلامى که محتاج به محل نیست، او بر این گمان بود که کلمه تکوین یعنى کن (باش) که خداوند فرموده، سخنى حادث است و در محلى نیست.