۸۵٬۸۱۰
ویرایش
نقد و بررسی یکی از مبانی حدیثی جریانهای تکفیری ( احادیث رفض ): تفاوت میان نسخه‌ها
نقد و بررسی یکی از مبانی حدیثی جریانهای تکفیری ( احادیث رفض ) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۴
، ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'میباشد' به 'میباشد'
جز (جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'میباشد' به 'میباشد') |
||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
بررسی سند | بررسی سند | ||
اولا تلید بن سلیمان بنابرنقل ذهبی متهم به کذب | اولا تلید بن سلیمان بنابرنقل ذهبی متهم به کذب میباشد 38<ref>در میزان الاعتدال - الذهبی - ج 2- ص 18امده است:. فهذا آفته تلید، فإنه متهم بالكذب</ref> | ||
ایشان در مورد سند این حدیث مینویسد: | ایشان در مورد سند این حدیث مینویسد: | ||
تلید بن سلیمان [ ت ] الكوفی الأعرج. عن عطاء بن السائب، وعبدالملك بن عمیر. وعنه أحمد، وابن نمیر. فمن مناكیره عن ابی الجحاف ....وقال النسائی: ضعیف –انتهی-39<ref>میزان الاعتدال - الذهبی - ج 1 - ص 358</ref> | تلید بن سلیمان [ ت ] الكوفی الأعرج. عن عطاء بن السائب، وعبدالملك بن عمیر. وعنه أحمد، وابن نمیر. فمن مناكیره عن ابی الجحاف ....وقال النسائی: ضعیف –انتهی-39<ref>میزان الاعتدال - الذهبی - ج 1 - ص 358</ref> | ||
ثانیا بدلیل نقل ابی الحجاف از محمد بن عمرو الهاشمی روایت مرسل | ثانیا بدلیل نقل ابی الحجاف از محمد بن عمرو الهاشمی روایت مرسل میباشد در کتاب التاریخ الکبیر امده است: | ||
محمد بن عمرو الهاشمی عن زینب، روى عنه أبوالجحاف حدیثه مرسل لم یصح، إن لم یكن هذا هو الأول فلا أدری یعنی محمد بن عمرو بن الحسن.) 40<ref>رجوع کنید به التاریخ الكبیر ج 1 / ص 191</ref> | محمد بن عمرو الهاشمی عن زینب، روى عنه أبوالجحاف حدیثه مرسل لم یصح، إن لم یكن هذا هو الأول فلا أدری یعنی محمد بن عمرو بن الحسن.) 40<ref>رجوع کنید به التاریخ الكبیر ج 1 / ص 191</ref> | ||
| خط ۱۵۰: | خط ۱۵۰: | ||
برفرض روایت دوم و سوم قابل جمع باشد هیچکدام از انها با روایت اول قابل جمع نیست | برفرض روایت دوم و سوم قابل جمع باشد هیچکدام از انها با روایت اول قابل جمع نیست | ||
چون بر اساس روایت اول زمان پیدایش رافضه در اخر الزمان | چون بر اساس روایت اول زمان پیدایش رافضه در اخر الزمان میباشد در حالی که مصدا ق بارز این گروه که از نظر معتقدان به این احادیث شیعه میباشد از همان قرن اول هجری وجود داشته است | ||
3- در متن روایات مذکور امده است که از مشخصه های رافضه ان است که اسلام را رها می کنند:یرفضون الاسلام | 3- در متن روایات مذکور امده است که از مشخصه های رافضه ان است که اسلام را رها می کنند:یرفضون الاسلام | ||
| خط ۱۸۹: | خط ۱۸۹: | ||
ایشان در ادامه نسبت به معنای دوم رفض مینویسد: | ایشان در ادامه نسبت به معنای دوم رفض مینویسد: | ||
اگر مراد از رافضه کسانی اند که زیربارخلافت شیخین نرفته و منکر خلافت انان شدند در اینصورت باید گفت اولین رافضی سعدبن عباده انصاری است که یکی از صحابه جلیل القدر پیامبرص | اگر مراد از رافضه کسانی اند که زیربارخلافت شیخین نرفته و منکر خلافت انان شدند در اینصورت باید گفت اولین رافضی سعدبن عباده انصاری است که یکی از صحابه جلیل القدر پیامبرص میباشد چون ایشان خلافت شیخین را به رسمیت نشناخت و در هیچیک از مراسم جمعی انان شرکت ننمود | ||
سپس ایشان از معتقدان به احادیث رفض سئوال میکند که: ایا بخودتان اجازه میدهید این صحابی بزرگ پیامبر ص را کافر و مشرک دانسته و او را مهدور الدم بدانید؟ | سپس ایشان از معتقدان به احادیث رفض سئوال میکند که: ایا بخودتان اجازه میدهید این صحابی بزرگ پیامبر ص را کافر و مشرک دانسته و او را مهدور الدم بدانید؟ | ||
| خط ۲۴۰: | خط ۲۴۰: | ||
اولا سب و شتم بر اساس اموزه های قرانی مطلقا حتی به بت های بت پرستان جایز نیست | اولا سب و شتم بر اساس اموزه های قرانی مطلقا حتی به بت های بت پرستان جایز نیست | ||
اری لعن و نفرین بر ظالمین و کافران و منافقین یکی از اموزه های قرانی است که منطبق بر ادله عقلی نیز | اری لعن و نفرین بر ظالمین و کافران و منافقین یکی از اموزه های قرانی است که منطبق بر ادله عقلی نیز میباشد اما این که این عمل مستلزم کفر باشد باید گفت : | ||
اگر سب به صحابه فقط به دلیل صحابی بودنشان باشد شکی نیست که موجب کفر خواهد بود چون این عمل در واقع اهانت به پیامبرص خواهد بود. | اگر سب به صحابه فقط به دلیل صحابی بودنشان باشد شکی نیست که موجب کفر خواهد بود چون این عمل در واقع اهانت به پیامبرص خواهد بود. | ||
اما اگر به این عنوان نباشد گر چه عمل حرامی است اما نمی توان حکم به کفر چنین کسی نمود؛ چون مستلزم انکار رکنی از ارکان دین نشده است. | اما اگر به این عنوان نباشد گر چه عمل حرامی است اما نمی توان حکم به کفر چنین کسی نمود؛ چون مستلزم انکار رکنی از ارکان دین نشده است. | ||