۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو') |
جز (جایگزینی متن - 'می کند' به 'میکند') |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
==خاستگاه و وجه تسمیه== | ==خاستگاه و وجه تسمیه== | ||
ابنندیم دو روایت مختلف درباره خاستگاه و نسب اسحاق نقل | ابنندیم دو روایت مختلف درباره خاستگاه و نسب اسحاق نقل میکند. یکی حاکی از آن است که او از علویان و از فرزندان یحیی بن زید بن علی بود که از بیم امویان گریخت و به سرزمین ترکان رفت، از این رو به اسحاق ترک شهره شد. | ||
<ref>عمر نسفی، القند فی ذکر علماء سمرقند، ریاض، سال 1412 قمری، ج۱، ص۷۲</ref> بر پایه این روایت ابنندیم، احتمالاً اسحاق ترک پیش از آمدن ابومسلم به خراسان، به سرزمین ترکان رفته و پس از روی کار آمدن عباسیان در دوره امارت ابومسلم به خراسان بازگشته است. روایت دیگر ابنندیم برگرفته از اخبار ماوراءالنهر است که به نقل از ابراهیم بن محمد از آگاهان به اخبار مسلمیه میگوید: «او ماوراءالنهری وامّی بود و با جنیان ارتباط داشت و اگر کسی چیزی از او میپرسید، پس از گذشت شبی پاسخ میگفت و هنگامی که ابومسلم کشته شد، مردم را به سوی او فراخواند». | <ref>عمر نسفی، القند فی ذکر علماء سمرقند، ریاض، سال 1412 قمری، ج۱، ص۷۲</ref> بر پایه این روایت ابنندیم، احتمالاً اسحاق ترک پیش از آمدن ابومسلم به خراسان، به سرزمین ترکان رفته و پس از روی کار آمدن عباسیان در دوره امارت ابومسلم به خراسان بازگشته است. روایت دیگر ابنندیم برگرفته از اخبار ماوراءالنهر است که به نقل از ابراهیم بن محمد از آگاهان به اخبار مسلمیه میگوید: «او ماوراءالنهری وامّی بود و با جنیان ارتباط داشت و اگر کسی چیزی از او میپرسید، پس از گذشت شبی پاسخ میگفت و هنگامی که ابومسلم کشته شد، مردم را به سوی او فراخواند». | ||
همچنین ابوالقاسم بلخى در باره وجه تسمیه او نوشته است که مردم ابومسلمیه را خرم دینیه نیز مى خواندند و چون اسحاق در ما وراء النهر میان ترکان مى زیست، معروف به اسحاق ترک شد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 46 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> | همچنین ابوالقاسم بلخى در باره وجه تسمیه او نوشته است که مردم ابومسلمیه را خرم دینیه نیز مى خواندند و چون اسحاق در ما وراء النهر میان ترکان مى زیست، معروف به اسحاق ترک شد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 46 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> |