۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می اید' به 'میآید') |
جز (جایگزینی متن - 'می کنند' به 'میکنند') |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
1 ابن کثیر مکی ؛ راوی از او: قنبل وبزی که بایک واسطه از او نقل | 1 ابن کثیر مکی ؛ راوی از او: قنبل وبزی که بایک واسطه از او نقل میکنند . | ||
2 نافع مدنی ؛راوی از او: قالون وورش . | 2 نافع مدنی ؛راوی از او: قالون وورش . | ||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
3 عاصم کوفی ؛ راوی از او : أبوبکر شعبة بن عیاش وحفص ، که قرآن موجود تاکنون به این قرائت با روایت حفص می باشد . | 3 عاصم کوفی ؛ راوی از او : أبوبکر شعبة بن عیاش وحفص ، که قرآن موجود تاکنون به این قرائت با روایت حفص می باشد . | ||
4 حمزة کوفی ؛ راوی از او خلف وخلاد می باشد که با یک واسطه از او نقل | 4 حمزة کوفی ؛ راوی از او خلف وخلاد می باشد که با یک واسطه از او نقل میکنند . | ||
5 -کسائی کوفی که راوی از او دوری وأبوالحارث می باشند . | 5 -کسائی کوفی که راوی از او دوری وأبوالحارث می باشند . | ||
6 -أبو عمرو بن علاء بصری که راوی از اودوری وسوسی می باشند که با یک واسطه از او نقل | 6 -أبو عمرو بن علاء بصری که راوی از اودوری وسوسی می باشند که با یک واسطه از او نقل میکنند . | ||
7 ابن عامر که راوی از او هشام وابن ذکوان می باشند که با یک واسطه از او نقل | 7 ابن عامر که راوی از او هشام وابن ذکوان می باشند که با یک واسطه از او نقل میکنند . | ||
خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
==7-1-لزوم تفکیک بین قرائات سبعه و روایات سبع احرف== | ==7-1-لزوم تفکیک بین قرائات سبعه و روایات سبع احرف== | ||
در کتب روائی فریقین احادیثی وجود دارد که مفادش نزول قرآن به سبعه احرف می باشد . برخی از عالمان مساله قرائات سبعه را به این نوع احادیث مرتبط دانسته و ادعا | در کتب روائی فریقین احادیثی وجود دارد که مفادش نزول قرآن به سبعه احرف می باشد . برخی از عالمان مساله قرائات سبعه را به این نوع احادیث مرتبط دانسته و ادعا میکنند که از جمله ادله اثبات حجیت قرائات قراء سبعه ، روایات مذکور می باشد . | ||
باید گفت ادعای مذکور فاقد دلیل می باشد بلکه دلائل متعدد در نفی ان وجود دارد که بارزترینش ان است که مبنا قرار گرفتن قرائت قراء سبعه از قرن سوم بوده که در صدر اسلام - قرا ء مذکور - وجود نداشتند در حالی که روایات سبعه احرف در عصر نزول قرآن بوده است . در این رابطه ایه الله خوئی می نویسد : | باید گفت ادعای مذکور فاقد دلیل می باشد بلکه دلائل متعدد در نفی ان وجود دارد که بارزترینش ان است که مبنا قرار گرفتن قرائت قراء سبعه از قرن سوم بوده که در صدر اسلام - قرا ء مذکور - وجود نداشتند در حالی که روایات سبعه احرف در عصر نزول قرآن بوده است . در این رابطه ایه الله خوئی می نویسد : | ||
برخی بخیال اینکه احرف سبعه – در روایات- همان قرائات سبعه بوده جهت اثبات قرآنی بودن این قرائات به روایات مذکور متمسک می شوند در حالی هیچیک از محققین ، ادعای مذکور را تایید | برخی بخیال اینکه احرف سبعه – در روایات- همان قرائات سبعه بوده جهت اثبات قرآنی بودن این قرائات به روایات مذکور متمسک می شوند در حالی هیچیک از محققین ، ادعای مذکور را تایید نمیکنند. <ref>البیان فی تفسیر القرآن ص 164 قد یتخیل أن الأحرف السبعة التی نزل بها القرآن هی القراءات السبع ، فیتمسک لاثبات کونها من القرآن بالروایات التی دلت على أن القرآن نزل على سبعة أحرف ، فلا بد لنا أن ننبه على هذا الغلط ، وان ذلک شئ لم یتوهمه أحد من العلماء المحققینالبیان فی تفسیر القرآن ص 164 قد یتخیل أن الأحرف السبعة التی نزل بها القرآن هی القراءات السبع ، فیتمسک لاثبات کونها من القرآن بالروایات التی دلت على أن القرآن نزل على سبعة أحرف ، فلا بد لنا أن ننبه على هذا الغلط ، وان ذلک شئ لم یتوهمه أحد من العلماء المحققین</ref> | ||
ایشان در ادامه گفتاربرخی از عالمان اهل سنت را در زمینه عدم ارتباط قرائات سبعه با روایات نزول قرآن به سبعه احرف نقل می کند. <ref>همان ص 164-165 والأولى أن نذکر کلام الجزائری فی هذا الموضع . قال :" لم تکن القراءات السبع متمیزة عن غیرها ، حتى قام الإمام أبوبکر أحمد ابن موسى بن العباس بن مجاهد - وکان على رأس الثلاثمائة ببغداد – فجمع قراءات سبعة من مشهوری أئمة الحرمین والعراقین والشام ، وهم : نافع ، وعبدالله ابن کثیر ، وأبو عمرو بن العلاء ، وعبدالله بن عامر ، وعاصم وحمزة ، وعلی الکسائی . وقد توهم بعض الناس أن القراءات السبعة هی الأحرف السبعة ، ولیس الامر کذلک . . . وقد لام کثیر من العلماء ابن مجاهد على اختیاره عدد السبعة ، لما فیه من الایهام .</ref> | ایشان در ادامه گفتاربرخی از عالمان اهل سنت را در زمینه عدم ارتباط قرائات سبعه با روایات نزول قرآن به سبعه احرف نقل می کند. <ref>همان ص 164-165 والأولى أن نذکر کلام الجزائری فی هذا الموضع . قال :" لم تکن القراءات السبع متمیزة عن غیرها ، حتى قام الإمام أبوبکر أحمد ابن موسى بن العباس بن مجاهد - وکان على رأس الثلاثمائة ببغداد – فجمع قراءات سبعة من مشهوری أئمة الحرمین والعراقین والشام ، وهم : نافع ، وعبدالله ابن کثیر ، وأبو عمرو بن العلاء ، وعبدالله بن عامر ، وعاصم وحمزة ، وعلی الکسائی . وقد توهم بعض الناس أن القراءات السبعة هی الأحرف السبعة ، ولیس الامر کذلک . . . وقد لام کثیر من العلماء ابن مجاهد على اختیاره عدد السبعة ، لما فیه من الایهام .</ref> | ||
خط ۱۹۱: | خط ۱۹۱: | ||
==ادله قائلین به تواتر قرائات سبعه :== | ==ادله قائلین به تواتر قرائات سبعه :== | ||
قائلین به تواترقرائات سبعه دلائلی را دراثبات ادعای خویش بیان | قائلین به تواترقرائات سبعه دلائلی را دراثبات ادعای خویش بیان میکنند : | ||
===دلیل اول : اجماع=== | ===دلیل اول : اجماع=== | ||
خط ۳۱۵: | خط ۳۱۵: | ||
ایشان در تبیین دلیل سوم می فرماید : | ایشان در تبیین دلیل سوم می فرماید : | ||
اسناد راویانی که قرائات سبعه را از قراء خاص نقل | اسناد راویانی که قرائات سبعه را از قراء خاص نقل میکنند بیانگر ان است که تواتر "قرائات از قراء" ثابت است در حالی که معیار اصلی ثبوت تواتر "قرائات عن النبی ص" می باشد که منشا اثار شرعی خواهد بود . <ref>همان الثالث : اتصال أسانید القراءات بالقراء أنفسهم یقطع تواتر الأسانید حتى لو کانت رواتها فی جمیع الطبقات ممن یمتنع تواطؤهم على الکذب ، فإن کل قارئ إنما ینقل قراءته بنفسه</ref> | ||
دلیل چهارم : اجتهاد قراء سبعه در نوع قرائتشان | دلیل چهارم : اجتهاد قراء سبعه در نوع قرائتشان |