سالمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن سالم گفت کسب [[سنت رسول اللّه (ص)]] و توکل حال او بوده است و از این جهت کسب را براى امت خود سنت قرار داده و از توکل ایشان چیزى نفرموده، زیرا آگاه به ضعف اراده آنان بوده است. در کتاب «الغنیه» آمده که سالمیه مى‏ گفتند خداوند را رازى است که اگر آن را آشکار کند تدبیر باطل شود و [[انبیاء|انبیاء]] را نیز رازى، اگر آن را بازگویند [[نبوت]] باطل گردد و علما را نیز رازى، که اگر آن راآشکار کنند، علم باطل شود.

در کتاب «اللمع» آمده که احمد بن سالم بر [[بایزید بسطامى|بایزید بسطامى]] به واسطه شطحیاتى که در حال فنا از او صادر می شد و مى‏ گفت سبحانى سبحانى، ما اعظم شانى سخت اعتراض مى‏ کرد و این سخنان را کفر مى ‏دانست. در «کشف المحجوب» آمده که اکثر سالمیه از [[حلولیه|حلولیه]] بوده‏ اند.<ref>محمد جواد مشکور، تاریخ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی،چاپ دوم، ص 210 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>