دیوبندیه حیاتی: تفاوت میان نسخه‌ها

ورود اندیشه ابن تیمیه حرّانی و ابن قیم جوزیه و شوکانی در شبه قاره هند از طریق برخی از پیروان فکری آنان همچون شاه ولی الله دهلوی و جماعت اهل حدیث و تأثیر پذیری شاه اسماعیل دهلوی از اندیشه محمد بن عبدالوهاب و انتشار کتاب تقویة الإیمان که طبق گفته برخی ترجمه اردوی کتاب التوحید محمّد بن عبدالوهّاب است، سؤالاتی را در حوزه توحید و شرک بوجود آورد که جواب به این مسائل، موجب شکاف در بین صفوف دیوبندیان گردید و به جایی رسید که به تکفیر و مشرک دانستن یکدیگر منجر گردید. نزدیکی یا دوری از افکار وهابیت، دیوبندیان را به دو گروه حیاتی (مخالفان تفکرات وهابیت) و مماتی (مدافعان تفکر وهابیت) تقسیم کرد حیاتی ها اگرچه بیشتر از مماتی هستند، اما متاسفانه مماتی ها مورد حمایت عربستان و وهابیت می باشند.

اکثر علمای دیوبند قائلند پیامبر اکرم(ص) در قبر شریفشان زنده و حیاتشان مثل حیات دنیوی، اما بدون تکلیف خاصّی است و این نوع از حیات مختصّ به حضرت نبی اکرم و جمیع انبیاء صلوات الله علیهم اجمعین است. بر خلاف حیات انسان های دیگر که به صورت حیات برزخی صرف می باشد. دیوبندیان، شاهد این مطلب را نماز حضرت موسی در قبرشان می دانند. زیرا نماز خواندن لازمه حیات جسمانی است. بنابر این؛ حیات پیامبر در عالم برزخ هم مثل حیات دنیوی است.<ref>خلیل احمد سهانپوری، المهنّد علی المفنّد، ص44</ref> به این گروه از علمای دیوبند که چنین اعتقادی دارند «حیاتی» اطلاق می‌گردد که می توان گفت اکثریت علمای دیوبند چنین رویکردی را دارا می باشند. درباره این مسأله بزرگان دیوبند همچون ملا محمّد قاسم نانوتوی کتابی به عنوان «آب حیات» در جهت اثبات چنین اعتقادی نگاشته است. رشید احمد گنگوهی هم در کتاب «هدایة الشیعة» و «رسالة الحج» تصریح به چنین حیاتی برای پیامبر اکرم کرده است<ref>حسین احمد مدنی، الشهاب الثاقب علی المسترق الکاذب، ص45</ref>.