۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'شده اند' به 'شدهاند') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
==دلیل حرقیه بر یکبار سوزاندن معذبین در جهنم== | ==دلیل حرقیه بر یکبار سوزاندن معذبین در جهنم== | ||
اولا: زیرا دوباره زنده نخواهند شد و خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى» سوره طه، آیه 74. یعنى: هر کسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخى است که در آن نه مى میرند و نه زنده مى شوند. | اولا: زیرا دوباره زنده نخواهند شد و خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیى» سوره طه، آیه 74. یعنى: هر کسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخى است که در آن نه مى میرند و نه زنده مى شوند. | ||
ثانیا: کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یک بار دچار کفر | ثانیا: کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یک بار دچار کفر شدهاند، سپس به همان کفر خود ادامه دادند و کیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت فقط یک بار در آتش دوزخ می سوزند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> در برخی از منابع آمده است: حرقیه از [[جهمیه ]]<nowiki/>اند و معتقدند که اهل آتش آن چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از آنان باقی نخواهد ماند.<ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92</ref> <ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |