فقه مقارن، به مثابه رویکردی برای تقریب: تفاوت میان نسخه‌ها

فقه مقارن که فقه تطبیقی نیز نامیده شده بر گونه ای از عرضه فقه اطلاق می شود که  به گردآوری آراء و نظرات و فتاوای عالمان اسلامی مذاهب مختلف در مسائل فرعی فقهی در کنار هم می پردازد. این گردآوری اقوال و نظرات فقهی، گاه، بدون موازنه و داوری  بین نظریات مختلف فقهی از حیث دلیل و مدرک بوده که اصطلاح فقه مقارن در عصر حاضر عمدتاً به این معنا بکار می رود<ref>ر.ک: جناتی،کیهان اندیشه، شماره 59، ص 35</ref>  و گاه در کنار جمع آوری اقوال و آراء فقهای مذاهب مختلف، به ارائه دلیل هریک از اقوال وبررسی و موازنه¬ی آنها نیز پرداخته شده است که از این نوع دوّم در گذشته به «علم الخلاف» یا «الخلافیات» تعبیر می شده است.<ref>ر.ک: حکیم، الاصول العامة للفقه المقارن، ج1،ص13.</ref>  

یکی از شایع ترین معانی تقریب، تأکید بر مشترکات بین مذاهب است که مقدمه اش تبیین مشترکات بین مذاهب اسلامی است. در این نگاه مشترکات فقهی بین مذهب شیعه و مذاهب دیگر روشن تر گردیده و برخی از سوء تفاهمات که منشأ اختلاف بین مذاهب و جزء موانع تقریب به شمار می رود برطرف می‌گردد.

برای نمونه یکی از اشکالاتی است که ممکن است پیروان مذاهب اهل سنّت و جماعت به مذهب شیعه داشته باشند و حتی اهل سنّت سلفی آن را نوعی شرک بپندارند مسأله فقهی سجده بر مهر است در حالی که اگر با نگاه فقه مقارن مبانی فقهی این فرع فقهی روشن شود، و ادله وجوب سجده بر خاک یا آن چه که از جنس خاک باشد و همچنین تأسی به سنّـت رسول اللّه «صلی اللّه علیه و آله» در این زمینه تبیین گردد، جایی برای اشکال باقی نمانده و رفع اتّهام  و شبهه از ساحت مذهب شیعه می‌گردد و این خود، قدمی به سوی هموار ساختن مسیر تقریب بین مذاهب به شمار می رود.