اخنسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

اخنس در آغاز کار در موالات (مهربانى) با کودکان با «ثعالبه» هم داستان بود. سپس از آنان روى گردانید و گفت بر ماست که درباره همه کسانى که در «دار تقیه» هستند، درنگ کرده بازایستیم آن گاه به دوست گرفتن یا کافر شمردن آنان دست یازیم.ایشان پنهانى و ناگهانى کشتن مخالفان را ناروا دانسته، گفتند اگر کسى از اهل قبله بر ایشان پیش دستى به جنگ کند و سپس زینهار خواهد، باید پذیرفت.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372  شمسی، چاپ دوم، ص 42</ref>این گروه حق جنگ ابتدایی با اهل قبله ندارند تا اینکه آن ها را به دین دعوت کنند اگر امتناع کردند کشته می‌شوند مگر اینکه به عینه برخلاف حرف شان علم پیدا کنیم و همچنین گفته شده است که آن ها ازدواج زنان مسلمان را با [[مشرکان]] قوم خودشان که اصحاب کبائر هستند جایز می‌دانند.<ref> شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل والنحل، ج۱، ص۱۳۱، تحقیق، محمد سید کیلانی، بیروت، دار المعرفة، ۱۴۰۴.</ref> اخنس را بدین گفتار پیروانی فراهم گشت. اخنس از دیگر [[ثعالبه]] بیزاری جست و ثعالبه هم از انها دوری و بیزاری جستند.<ref> بغدادی عبدالقاهر،الفرق بین الفرق، ص۸۰، تحقیق مجدی فتحی السید،  قاهره، مکتبة التوفیقیه.</ref> همچنین مولا می‌تواند زکات عبدش را بگیرد و اگر عبدفقیر و محتاج شد، زکاتش را به او پرداخت کند.<ref> قاضی سید نور الله شوشتری، احقاق الحق وازهاق الباطل، ج۳۲، ص۵۲۴-۵۲۵، باتعلیقات سید شهاب الدین مرعشی نجفی، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، طبع اول، ۱۴۱۷ ه.</ref>